Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 maja 2009 r., sygn. I SA/Gd 211/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędzia WSA Bogusław Woźniak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Orska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 maja 2009 r. sprawy ze skargi Z. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 19 grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2002 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 19 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 29 września 2008 r. określającą Z. C. za miesiąc grudzień 2002 r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług w kwocie 4 400 zł.

Podstawą wydanego rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny.

W wyniku kontroli ustalono, że Z. C. prowadząc działalność gospodarczą wykazał jako koszty uzyskania przychodu prowadzonej firmy wydatki dotyczące usług remontowo budowlanych udokumentowanych fakturą z dnia 31 grudnia 2002 r. na 63 928 zł wystawioną przez A (dalej jako "firma A").

Powołując się na przepis art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej jako "ustawa o VAT"), zgodnie z którym obniżenia kwoty podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, organ I Instancji uznał, że Z. C. w nieuprawniony sposób zaniżył wysokość podatku VAT za grudzień 2002 r. poprzez obniżenie go o wydatek udokumentowany wskazaną fakturą. Właściciel firmy A potwierdził wykonanie usług, przy czym w toku kontroli ustalono, że zostały one wykonane w lokalu przy ul. [...] 3 A/9 w G., tj. w prywatnie zakupionym przez Z. C. w 2002 r. mieszkaniu, które nie stanowiło składnika majątku prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a poniesione na remont nakłady nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako inwestycje w obcym środku trwałym. Organ wskazał, że w świetle ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2000 Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej jako "p.d.f.") wydatki na nabycie lub wytworzenie innych niż grunty i prawo wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych rozumianych również jako przyjęte do użytkowania inwestycje w obcych środkach trwałych nie stanowią kosztu uzyskania przychodu (art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit a oraz art. 22 a ust. 2 pkt 1 p.d.f.).