Wyrok NSA z dnia 10 września 2010 r., sygn. I FSK 1964/08

Nie może budzić żadnych wątpliwości to, że po upływie terminu przedawnienia określonego w art. 70 § 1 O.p., w sytuacji gdy zobowiązanie podatkowe wcześniej nie wygasło na skutek jego zapłaty, niedopuszczalne jest wydawanie decyzji określającej zobowiązanie podatkowe.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 10 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 799/08 w sprawach ze skarg S. P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 12 lutego 2008 r. nr [...], [...], [...], [...], w przedmiocie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok; 2) uchyla decyzje Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 12 lutego 2008 r. nr [...], [...], [...], [...]; 3) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz S. P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 3.702 zł ( słownie: trzy tysiące siedemset dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 799/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu spraw ze skarg S. Sp. z o.o. na 4 decyzje Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 12 lutego 2008 r. przedmiocie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług, oddalił skargi.

W uzasadnieniu podał stan faktyczny sprawy, z którego wynika, że zaskarżonymi decyzjami wydanymi na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm., - powoływanej dalej jako "ustawa Ord. pod.") oraz art. 2 ust. 2, art. 6 ust. 7, art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm., - dalej jako "u.p.t.u."), art. 33 ust. 2, art. 34 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., - określanej w uzasadnieniu jako "u.p.t.u. z 2004 r.), Dyrektor Izby Celnej w W. utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Celnego II w W. z dnia 27 kwietnia 2005 r., określające spółce z o.o. "S." prawidłowe wysokości zobowiązań w podatku od towarów i usług od towarów objętych zgłoszeniami celnymi z dnia 13 i 20 września 1999 r. Powodem wydania tych decyzji było zakwestionowanie wykazanej przez Spółkę w zgłoszeniach celnych wartości celnej dopuszczonych do obrotu farmaceutyków i określenie decyzjami wydanymi przez organy celne ich prawidłowej wartości celnej w wysokości niższej niż wynikająca ze zgłoszeń celnych.Organ pierwszej instancji wyjaśnił, że zgodnie z przepisem art. 11 ust. 2 u.p.t.u., jeżeli w wyniku weryfikacji zgłoszenia celnego organ celny stwierdzi, iż kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, Naczelnik Urzędu Celnego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości. Obniżenie wartości celnej spowodowało konieczność ustalenia nowej podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, określonej w art. 15 ust. 4 u.p.t.u. W odwołaniach od powyższych decyzji Spółka wnioskowała o uchylenie zaskarżonych decyzji w całości i umorzenie postępowań w sprawach. Decyzjom tym zarzuciła naruszenie: art. 70 w zw. z art. 120 ustawy Ord. pod. poprzez doręczenie Skarżącej zaskarżonych decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług po upływie terminu przedawnienia przedmiotowego zobowiązania, - art. 2 i art. 7 Konstytucji RP oraz art. 120 ustawy Ord. pod., poprzez niewłaściwe zastosowanie w sprawie art. 11 ust. 2 oraz art. 11c ust. 2 i ust. 4 u.p.t.u. tj. bezpodstawne zastosowanie tych przepisów, mimo ich nieobowiązywania w dacie wydania decyzji; naruszenie przepisów postępowania - art. 121, art. 122 i art. 123 ustawy Ord. pod. poprzez nieuwzględnienie w uzasadnieniach decyzji stanowiska prezentowanego w pismach procesowych Spółki. Dyrektor Izby Celnej w W. nie podzielił zarzutów skarżącej Spółki zawartych we wniesionych odwołaniach i decyzjami z dnia 18 stycznia 2008 r. utrzymał zaskarżone decyzje w mocy. Powołując się na art. 6 ust. 7 u.p.t.u., art. 2 § 2, art. 64 § 1 i art. 65 § 3 Kodeksu celnego oraz art. 15 ust. 3 i art. 33 ust. 2 u.p.t.u. z 2004 r., stwierdził, że w sytuacji gdy prawomocnym orzeczeniem stwierdzono, że wartość celna towaru została w zgłoszeniu celnym wykazana nieprawidłowo, koniecznym stało się określenie wysokości zobowiązania podatkowego, powstałego z mocy prawa w chwili powstania długu celnego w prawidłowej wysokości. Wskazał, że jeśli organ celny - tak jak w niniejszych sprawach - dokonuje kontroli zgłoszenia po zwolnieniu towaru, do czego jest uprawniony na podstawie art. 70 § 1 Kodeksu celnego i uznaje zgłoszenie celne za nieprawidłowe w trybie art. 65 § 4 Kodeksu celnego - wówczas podstawą do określenia podatku w prawidłowej wysokości jest art. 11 ust. 2 u.p.t.u. (art. 33 ust. 2 u.p.t.u. z 2004 r.). Jednocześnie organ zauważył, iż decyzje organu pierwszej instancji zostały wydane na podstawie art. 11 ust. 2 u.p.t.u., która zgodnie z art. 175 u.p.t.u. z 2004 r., z dniem 1 maja 2004 r. utraciła moc. Organ odwoławczy stwierdził, że przepis art. 11 ust 2 u.p.t.u., będący przepisem procesowym nie powinien być powołany w decyzjach wydanych po dniu utraty mocy obowiązywania u.p.t.u. Wskazał, że po dniu 1 maja 2004 r. decyzje organów celnych winny być wydawane na podstawie art. 33 ust. 2 u.p.t.u. z 2004 r., przyznającego organom celnym takie same uprawnienia jak dotychczasowy art. 11 ust. 2 u.p.t.u. Dyrektor Izby Celnej w W. wskazał jednak, że z uwagi na tożsamość regulacji obu przepisów nie można twierdzić, iż decyzja organu pierwszej instancji wydana została bez podstawy prawnej, a wada ta nie wpłynęła na prawidłowość rozstrzygnięcia. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 70 § 1 ustawy Ord. pod. Dyrektor Izby Celnej stanął na stanowisku, że w związku z zapłatą przez Skarżącą należności podatkowych wynikających ze zgłoszeń celnych w dniu 29 listopada 1999 r. zobowiązania podatkowe wygasły na podstawie art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Z tego względu niezasadny był w ocenie organu odwoławczego zarzut naruszenia art. 70 § 1 ww. ustawy.