Wyrok NSA z dnia 26 sierpnia 2010 r., sygn. I FSK 1303/09

Gmina jest podatnikiem podatku VAT w zakresie, w jakim dokonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1045/08 w sprawie ze skargi Gminy S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 11 sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Gminy S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1045/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Gminy Ś. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 11 sierpnia 2008 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień 2007 r.

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia 15 maja 2008 r. w części ustalającej dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług za kwiecień 2007 r. utrzymując w mocy rozstrzygnięcie określające skarżącej wysokość zobowiązania w tym podatku za wskazany okres rozliczeniowy.

Z uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia wynikało, że wbrew obowiązującym przepisom prawa, Gmina nie ewidencjonowała kwot sprzedaży i zakupu, wykazując zerowe zobowiązanie z tytułu podatku VAT za badany okres. Całość dokumentacji związanej z jej rozliczeniem znajdowała się natomiast w Urzędzie Gminy, który wykazał m.in. transakcje sprzedaży dotyczące mienia skarżącej. Powołując się na przepisy art. 15 ust. 1, ust. 2 i ust. 6 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej powoływana jako ustawa VAT), oraz art. 2 ust. 1 i ust. 2, art. 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm. - zwana dalej ustawą o samorządzie gminnym), organ podatkowy stwierdził, że urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu art. 9 ww. ustawy o samorządzie gminnym i inaczej niż skarżąca (Gmina), nie ma podmiotowości prawnej, jest jedynie jej aparatem pomocniczym. W związku z tym, że nie posiada podmiotowości odrębnej od skarżącej, urząd gminy nie jest uprawniony do wystawiania i otrzymywania faktur oraz składania deklaracji w imieniu własnym, w ramach realizacji zadań skarżącej. Ponieważ jednak należne zobowiązanie zostało wpłacone przez urząd gminy, a zatem nie doszło do uszczuplenia zobowiązań podatkowych, organ odwoławczy uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części ustalającej dodatkowe zobowiązanie w podatku VAT, w pozostałym zakresie utrzymując je mocy.