Wyrok NSA z dnia 14 września 2010 r., sygn. I FSK 1389/09

"Prawo do rozporządzania towarami jak właściciel", do której to kategorii odwołał się ustawodawca w art. 7 ust. 1 u.p.t.u., nie może być utożsamiane z prawem własności w rozumieniu cywilnoprawnym. "Rozporządzanie towarami jak właściciel" rozumieć należy szeroko i w oderwaniu od cywilnego prawa własności, a podstawowe znaczenie dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług ma nie tyle aspekt prawny, a aspekt faktyczny i ekonomiczny, sprowadzający się do faktycznej możliwości dysponowania towarem, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Jarosław Wiśniewski, Protokolant Monika Kłusek, po rozpoznaniu w dniu 14 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E.I. G. - Z. Sp. jawna w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 120/09 w sprawie ze skargi E. I. Sp. z o. o. w S. (obecnie: E..I. G. - Z. Sp. jawna w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 4 października 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. I. G. - Z. Sp. jawna w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 3600 zł (słownie: trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 7 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 120/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę E. Sp. z o.o. w S. (obecnie E. Spółka jawna w S.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z 4 października 2006 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2004 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Dyrektor Izby Skarbowej zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z 3 lipca 2006 r., określającą Spółce nadwyżkę podatku naliczonego na należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie niższej, niż zadeklarowana przez Podatnika, oraz ustalającą jej dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku VAT za ww. okres rozliczeniowy.