Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2010 r., sygn. II FSK 1415/09

Metody oszacowania podstawy opodatkowania zawarte w art. 23 § 3 O.p. nie znajdują zastosowania m.in. z uwagi na fakt, że w tym przypadku wysokość uzyskanych przez Skarżącego w 2002 r. przychodów została wyliczona na podstawie dokumentów zebranych w trakcie kontroli podatkowej i nie było potrzeby oszacowania tych wielkości. Oszacowano natomiast tylko dwa elementy składające się na koszty uzyskania przychodu, tj. wydatki z tytułu diet wypłaconych kierowcom i właścicielowi firmy z tytułu podróży służbowych oraz wydatki związane z wyjazdami do Moskwy w styczniu i lutym 2002 r.

Metody oszacowania wymienione w art. 23 § 3 O.p. nie mają zastosowania, gdyż: (1) metoda porównawcza wewnętrzna - pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych Skarżący prowadził indywidualnie od lutego 2001 r., jednak przeprowadzona kontrola podatkowa za 2001 r. stwierdziła nieprawidłowości w zakresie ewidencjonowania przychodów, działalność w zakresie świadczenia usług transportowych w 2001 r. i prowadzona była przy zatrudnieniu w ostatnich 2 miesiącach 2 pracowników i z wykorzystaniem 2 składów transportowych, co daje podstawy do stwierdzenia, że działalność gospodarcza prowadzona w 2002 r., gdzie zatrudniano 16 pracowników i stale jeździły dwa składy transportowe jest niereprezentatywna i nie może stanowić podstawy do porównania podstaw opodatkowania w podatku dochodowym w roku 2002 i w roku poprzednim; (2) metoda porównawcza zewnętrzna - organ podatkowy nie zidentyfikował żadnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą o podobnym zakresie i w podobnych warunkach; (3) metoda remanentowa - nie ma zastosowania z uwagi na fakt, że przedmiotem prowadzonej działalności są usługi transportowe; (4) metoda produkcyjna - wykonywana przez Skarżącego pozarolnicza działalność gospodarcza nie miała charakteru produkcyjnego, lecz wyłącznie usługowy; (5) metoda kosztowa - organ podatkowy nie dysponuje pełnymi informacjami na temat całkowitych kosztów poniesionych przez Skarżącego w 2001 r. (6) metoda udziału dochodu w obrocie - zarówno w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jak i zeznaniu rocznym, nie wykazał Skarżący wszystkich przychodów ze sprzedaży usług, zatem zastosowanie tej metody byłoby nieadekwatne.