Wyrok NSA z dnia 1 lipca 2010 r., sygn. II FSK 354/09

Istotą podatkowego postępowania jurysdykcyjnego jest wyjaśnienie przez organy podatkowe stanu faktycznego sprawy będącej przedmiotem postępowania zgodnie z zasadami tego postępowania, także poprzez przeprowadzenie postępowania dowodowego o którym mowa w Rozdziale 11 Działu IV O.p., a następnie porównywanie go z podatkowoprawnym stanem faktycznym, a więc ogółem znamion stanu faktycznego zawartych w normach regulujących dany obowiązek podatkowy wynikający z materialnego prawa podatkowego i wreszcie wydanie rozstrzygnięcia jakim jest decyzja administracyjna.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Jacek Brolik, Jerzy Rypina, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 października 2008 r. sygn. akt I SA/GL 246/08 w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 października 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie o sygnaturze akt I SA/GL 246/08, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 roku Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej u.p.p.s.a.), oddalił skargę K.M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 lutego 2008 roku w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 rok. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że decyzją z dnia 15 lutego 2008 roku skierowaną do K.M., działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 6 ze zm.) i art. 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. z dnia 15 grudnia 2006 r. ustalającą wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach w kwocie 38.526 zł. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy stwierdził, że na podstawie informacji o wydatkach poniesionych przez E. i K. M., związanych z zakupem w 2002 r. nieruchomości za kwotę 100.000 zł oraz wykazanymi stratami z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej organ pierwszej instancji wszczął z urzędu postępowanie podatkowe, w trybie art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za 2000, 2001 i 2002 rok. Postępowaniem objęto darowizny, pożyczki, obrót papierami wartościowymi, prowadzoną przez stronę działalność gospodarczą, prezenty z tytułu zawarcia w 1995 r. związku małżeńskiego ustalając, że małżonkowie mogli otrzymać od gości weselnych łącznie kwotę 24.900 zł i nie przedstawili dowodów na osiągnięcie dochodów z tytułu obrotu papierami wartościowymi. Organ pierwszej instancji uznał, że małżonkowie, na dzień 31 grudnia 1999 r., nie mieli możliwości zgromadzić zeznanej kwoty oszczędności w wysokości 445.000 zł i do rozliczenia za 2000 r. przyjął wysokość poniesionych przez małżonków wydatków w kwocie 162.869,95 zł oraz uzyskanych przychodów w kwocie 60.133,07 zł. Wyniki postępowania doprowadziły do wydania decyzji ustalającej stronie wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od dochodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach za 2000 r. W trakcie prowadzonego postępowania odwoławczego organ drugiej instancji otrzymał pisma z Getin Banku S.A oraz Domu Maklerskiego B. S.A. informujące o niemożności udzielenia informacji o obrocie papierami wartościowymi strony z uwagi na brak dokumentacji, oraz dodatkowe dokumenty złożone przez stronę w tym kserokopię pierwszej strony wyroku Sądu z dnia 3 marca 1993 r. zasądzającego na rzecz K.M. od PZU S.A. II Inspektorat w C. kwotę 53.000.000 starych złotych, umowę sprzedaży samochodu osobowego marki Mazda za kwotę 100.000.000 starych złotych z dnia 2 września 1992 r. oraz dokumenty bankowe potwierdzające fakt posiadania przez małżonków M. - wspólnie lub oddzielnie - na rachunkach bankowych lokat o znacznej wartości zarówno w walucie polskiej jak i amerykańskiej. Z dokumentów bankowych wynikało, że małżonkowie pierwszą lokatę założyli w dniu 30 października 1998 r. zaś pozostałe, w latach 1999-2001, odrębnie na E. M. i K. M. Dodatkowo strona przekazała organowi odwoławczemu oświadczenie, z którego wynika, że w 1999 r. podpisująca je osoba zakupiła od K.M. meble, zegary, obrazy i srebra, które znajdują się w jej domu w Niemczech, za kwotę 26.000 marek niemieckich oraz 49.000 dolarów amerykańskich. Ponadto osoba ta nabyła od podatnika dwa obrazy: pierwszy za kwotę 15.000, a drugi za kwotę 9.000 dolarów amerykańskich. Podatnik złożył do akt zdjęcia pięciu sztuk sprzedanych rzeczy oraz oświadczenie ze wskazaniem źródła ich pochodzenia, a także cenę za jaką zostały zakupione. Ponadto strona przedłożyła kolejne oświadczenie innej osoby dotyczące transakcji zakupu od K.M. w roku 1999 futra z całych norek o wartości 9.800 dolarów amerykańskich oraz kompletu biżuterii złotej o wartości 9.500 dolarów amerykańskich. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą decyzji stwierdził, że nie narusza ona prawa. Sąd w pierwszej kolejności podniósł, że zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności "przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach". W myśl art. 20 ust. 3 tej ustawy wysokość przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych ustala się na podstawie poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego w tym roku mienia, jeżeli wydatki te i wartości nie znajdują pokrycia w mieniu zgromadzonym przed poniesieniem tych wydatków lub zgromadzeniem mienia, pochodzącym z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Sąd argumentował następnie powołując się na akta administracyjne sprawy, że organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, że w 2000 roku małżonkowie M. wydatkowali kwotę 162.869,85 zł uzyskując przychody w łącznej kwocie 60.133,07 zł. Organ ten ustalił ponadto, że na dzień 31 grudnia 1999 r. podatnicy nie posiadali żadnych oszczędności pochodzących z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym zeznań świadków i wyjaśnień strony oraz zgromadzonych dokumentów wykazał, że osiągnięte przez małżonków w latach wcześniejszych dochody czy zgromadzenie mienia oraz poniesione w tych latach wydatki świadczyły o niemożności zaoszczędzenia przez nich przed 2000 r. kwoty 445.000 zł. Dokonując oceny zebranych dowodów organ podatkowy stwierdził, że w okresie od 1996 r. do 1999 r. małżonkowie mogli otrzymać darowizny od gości weselnych łącznie w kwocie 24.900 zł, darowizny od rodziców w kwocie 15.000 zł, darowizny materialne o wartości 65.000 zł oraz dochód z działalności opodatkowanej w formie ryczałtu w kwocie 255.943,70 zł łącznie więc dochody małżonków za ten czas wynosiły 295.843,70 zł zaś wydatki nie były niższe niż 340.952 zł i składały się na nie wydatki na dokończenie budowy domu (100.000 zł) oraz związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (240.952,10 zł kapitał - 188.852,10 zł + remanent - 52.100 zł na dzień 31 grudnia 1999 r.).