Wyrok NSA z dnia 15 czerwca 2010 r., sygn. II FSK 190/09

Każde zobowiązanie podatkowe, w tym powstałe w drodze doręczenia decyzji przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 O.p.). W tym terminie organ odwoławczy ma prawo wydać decyzję na podstawie art. 233 § 1 O.p., korygującą wysokość ustalonego wcześniej zobowiązania podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Anna Dumas, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 września 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 726/08 w sprawie ze skargi A. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 września 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w sprawie o sygnaturze akt I SA/Wr 726/08, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), oddalił skargę A.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2008 roku w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 rok. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że Dyrektor Izby Skarbowej z dnia 21 kwietnia 2008 r. uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 24 października 2005 r. oraz ustalił za 2000 rok zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów nieznanjdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w kwocie 133.949,00 zł. W wyniku przeprowadzenia postępowania organ kontroli skarbowej stwierdził brak pokrycia w przychodach A.T. wydatków w kwicie 179.581,00 zł, poniesionych w 2000 r. Powyższe ustalenia znalazły wyraz w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej ustalającej podatek dochodowy w kwocie 134.686,00zł. Dyrektor Izby Skarbowej rozpatrując odwołanie uznał, iż skarżący nie wykazał pokrycia wydatków w ujawnionych źródłach przychodów na kwotę 178,599,00 zł, co spowodowało ustalenie za 2000 r. podatku dochodowego od osób fizycznych w kwocie niższej, to jest 133.949,00 zł. Organ uznał, iż z dokonanej analizy źródeł przychodów w latach 1993 -2000 oraz ponoszonych w tym okresie wydatków wynika, że skarżący uzyskał w 2000 r. łącznie przychody w kwocie 335.934,76 zł oraz poniósł wydatki na łączna kwotę 514.534,14 zł. Po stronie przychodów organ uwzględnił przychód ze stosunku pracy w kwocie 14.347,83 zł; środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym złotówkowym na dzień 1 stycznia 2000 r. w kwocie 992, 51 zł; środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym w markach, stanowiące równowartość kwoty 319.725,00 zł. Organ nie uwzględnił natomiast pozostałych źródeł przychodów, wskazanych dopiero na etapie odwołania, mimo wielokrotnych wezwań przez organ kontroli skarbowej o wskazanie źródeł przychodów. Odnosząc się do przychodów uzyskiwanych w związku z zamieszkiwaniem w Niemczech w latach 1988 - 1993 i prowadzeniem działalności handlowej, która polegała, według oświadczenia skarżącego, na eksporcie do Polski hurtowych ilości artykułów spożywczych i chemii gospodarstwa domowego, a także zatrudnieniem w niemieckiej firmie "I", organ stwierdził, iż zarówno z informacji uzyskanych od polskich organów jak i niemieckich nie wynika, aby skarżący prowadził zgłoszoną działalność gospodarczą ani też nie wynika, aby uzyskiwał przychody z pracy najemnej lub z innych opodatkowanych źródeł. Zeznania świadków i przedłożone dokumenty wskazują jedynie, w sposób bardzo ogólnikowy, na fakt handlowania przez skarżącego towarem oraz przebywanie, we wskazanym okresie, na terenie Niemiec, natomiast nie potwierdzają tego, aby uzyskany przychód został zgłoszony do opodatkowania. Ponadto organ stwierdził, w związku z powoływaniem się skarżącego na okoliczność opodatkowania i oclenia sprowadzanych do Polski towarów, iż z informacji uzyskanych od Dyrektora Izby Celnej nie wynika także, aby na skarżącym ciążyły jakiekolwiek zobowiązania, a ponadto, aby dokonywał on czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Natomiast po stronie wydatków nieznajdujących pokrycia w przychodzie organ uznał łącznie kwotę 178.599,00 zł, co nie stanowi przedmiotu sporu miedzy stronami.