Wyrok NSA z dnia 1 lipca 2010 r., sygn. I FSK 1083/09

Zaistnienie jednego ze zdarzeń przewidzianych w art. 59 § 1 pkt 1-9 Ordynacji podatkowej wyklucza możliwość wygaśnięcia zobowiązania podatkowego z pozostałych przyczyn. Nie może bowiem ponownie wygasnąć zobowiązanie podatkowe, które już nie istnieje.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. Spółka z o. o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 2405/08 w sprawie ze skargi B. Spółka z o. o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 30 czerwca 2008 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz B. Spółka z o. o. w W. kwotę 7172 zł (słownie: siedem tysięcy sto siedemdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 26 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 2405/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z 30 czerwca 2008 r. w przedmiocie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że wymienioną decyzją Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w W. z 7 września 2007 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług.

Organy stwierdziły, że spółka w zgłoszeniach celnych z 2002 r. wykazała nieprawidłową wartość celną dopuszczonych do obrotu towarów, pomijając udzielone jej upusty, co miało wpływ na wysokość należnego podatku VAT.

W skardze na decyzję ostateczną skarżąca zarzuciła jej błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 33 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej "ustawa o VAT z 2004 r.") w związku z art. 11 ust. 2 oraz art. 11c ust. 2 i ust. 4 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej "ustawa o VAT z 1993 r."). W uzasadnieniu skargi wskazano, iż oparcie decyzji organu drugiej instancji na obowiązującym art. 33 ust. 2 ustawy o VAT z 2004 r. odpowiadającym treścią nieobowiązującym przepisom jest błędne i nie znajduje uzasadnienia w stanie faktycznym. Ponadto literalne brzmienie przepisów ustawy o VAT z 2004 r. jest inne niż brzmienie przepisów ustawy o VAT z 1993 r. z dnia powstania obowiązku podatkowego. Skarżąca wskazała też, że jeżeli w wyniku postępowania celnego doszło do obniżenia kwoty wartości celnej lub kwoty cła odpowiednią decyzją w sprawie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe, a tym samym nastąpiła zmiana podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to art. 11 ust. 2 ustawy o VAT z 1993 r. nie ma zastosowania.