Wyrok NSA z dnia 24 marca 2010 r., sygn. I FSK 248/09

Nie można dokonując wykładni art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przyjąć, że przepis ten znajduje samodzielne zastosowanie podczas oceny prawa do odliczenia podatku naliczonego poprzez zastosowanie klauzuli stałości, o której to mowa w art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy VAT, czy też na podstawie art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE aktualnie obowiązującej. Istotnym więc staje się to czy wydatek, który nie mógłby być uznany za koszt uzyskania przychodów związany jest z działalnością opodatkowaną podatnika. Uznanie, że dany wydatek jest związany z działalnością opodatkowaną zobowiązanego do poniesienia ciężaru publicznoprawnego, implikuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.), Sędzia del. WSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 listopada 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1404/08 w sprawie ze skargi P.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 25 marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2006 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1404/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na skutek skargi P. G. (dalej "Skarżący" lub "Strona"), uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 25 marca 2008 r., nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 3 stycznia 2008 r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2006 r.

Z przedstawionych przez ten Sąd ustaleń faktycznych wynika, że organ podatkowy I instancji, wydając decyzję określającą kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za miesiąc czerwiec 2006 r. zakwestionował Skarżącemu prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z dwóch faktur wystawionych przez firmę "T. R. P." Sp. z o.o. W trakcie kontroli podatkowej Skarżący oświadczył, że w miesiącu czerwcu 2006 r. firma "T." R. P. Sp. z o.o. przeprowadziła audit certyfikujący EurepGAP w jednym gospodarstwie rolnym dostarczającym do jego firmy pieczarki. Skarżący wskazał także, że certyfikaty EurepGAP posiadają rolnicy dostarczający pieczarki do jego firmy. Podatnik poinformował, iż stara się o certyfikat HACCP mający gwarantować nabywcom to, że sprzedawany przez niego towar - pieczarki spełnia określone normy. Według podatnika przyznanie producentom pieczarek certyfikatów EurepGAP, które zawierają logo jego firmy, zabezpiecza jego firmę przed utratą certyfikatu HACCP, gdyż możliwe jest ustalenie pochodzenia sprzedawanych pieczarek i w przypadku ich złej jakości to producent odpowiada za dostarczony towar i traci certyfikat EurepGAP. Wyjaśnił następnie, że firma "T. R. P." Sp. z o.o. przeprowadziła na jego zlecenie badanie zawartości rtęci w nabywanych pieczarkach, badanie skuteczności mycia i dezynfekcji oraz badanie na zawartość kadmu ołowiu i rtęci w kompoście. Badania te były przeprowadzone w gospodarstwach dostawców pieczarek, u których wcześniej wykryto obecność tych pierwiastków w zakupionych grzybach. Naczelnik Urzędu Skarbowego w uzasadnieniu decyzji wskazał, że wydatki na przeprowadzenie audytu certyfikującego EurepGAP oraz badania na zawartość pierwiastków metali ciężkich w kompoście w gospodarstwach rolników, dostawców pieczarek nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów Skarżącego. Zwrócił uwagę, że system EurepGAP wyznaczający minimalne standardy produkcyjne w celu uzyskania wysokiej jakości produktów rolnych skierowany jest do producentów żywności. Koszty tej certyfikacji oraz badań kompostu powinni ponieść zatem producenci pieczarek, w których gestii leży dbałość o jakość produkcji, a nie Skarżący jako handlowiec. W ocenie organu I instancji przeprowadzenie przedmiotowych badań oraz audytu nie miało więc związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Strony, jako handlowca.