Wyrok NSA z dnia 18 marca 2010 r., sygn. II FSK 1836/08

W art. 180 Ordynacja podatkowa posługuje się pojęciem dowodu w znaczeniu środka dowodowego, którego katalog jest otwarty i traktując przy tym, że posiadają równą moc. W związku z tym dowodem w sprawie może być każdy dokument, także notatki zabezpieczone w trakcie przeszukania dokonanego przez organa ścigania , jeżeli tylko to nie pozostaje w niezgodzie z prawem.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Bogdan Lubiński, WSA del. Piotr Pietrasz, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. B. i A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Gd 297/07 w sprawie ze skargi W. B. i A. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 22 grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. B. i A. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Gd 297/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę A. i W. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 22 grudnia 2006 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r.

Opisując stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że powyższą decyzją, po rozpatrzeniu odwołania W. i A. B., organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z dnia 25 maja 2006 r. określającą zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 r. w kwocie 553.010 zł. Organ odwoławczy stwierdził, że kwoty pieniężne wpłacone na rachunek bankowy A. B. w S. nie zostały ujęte jako przychód w zeznaniu podatkowym za 2001 r. W oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie ustalono, że wskazane środki pieniężne pochodziły od H. T. - brokera współpracującego ze S. S.A. w okresie, gdy A. B. pełnił w tym podmiocie funkcję wiceprezesa zarządu i dyrektora handlowego i był odpowiedzialny za pozyskiwanie zamówień dla tej spółki. Firmy H. T. zawierały ze S. w badanym okresie umowy gwarantujące prowizję w wysokości średnio ok. 2 % wartości kontraktu za pozyskiwanie zamówień na budowę statków. Umówione prowizje wypłacane były w ratach, po wykonaniu kontraktu. Po dacie wypłaty każdej kolejnej raty prowizji na rzecz firmy brokerskiej następowała wpłata na prywatne konto A. B. odpowiadająca średnio ok. 0,2 % wartości całego kontraktu.