Wyrok NSA z dnia 11 marca 2010 r., sygn. II FSK 1725/08

Do wzywanego należy podjęcie wszelkich czynności w celu wykazania, że jego niestawiennictwo było obiektywnie usprawiedliwione. Do organów podatkowych należy jednak ocena przedstawionych przez ukaranego okoliczności. Organy podatkowe nie są zobowiązane z urzędu do prowadzenia postępowania w celu ustalenia przyczyn nieobecności Nie są jednak zwolnione od oceny przyczyn nieobecności wskazanych przez stronę.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński (sprawozdawca), Sędziowie NSA Jerzy Rypina, WSA del. Anna Dumas, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1767/07 w sprawie ze skargi W. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 września 2007 r. nr [...] w przedmiocie kary porządkowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1767/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżone postanowienie i postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 lipca 2007 r. oraz wstrzymał wykonanie w/w postanowień. Przedmiotem rozpoznania Sądu była sprawa ze skargi W. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 28 września 2007 r. w przedmiocie kary porządkowej.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 lipca 2007 r., nakładające na skarżącego karę porządkową w kwocie 800 zł. Organ odwoławczy wskazał, że strona nie stawiła się na wezwanie organu do przesłuchania w charakterze świadka w toku postępowania odwoławczego od decyzji w przedmiocie podatku VAT D. D., w dniu 17 lipca 2007 r., godz. 11.00, mimo że wezwanie do stawienia się odebrała w dniu 27 czerwca 2007 r. Wezwanie zawierało pouczenia o skutkach niezastosowania się do wezwania. W związku z nieusprawiedliwionym niestawiennictwem organ wydał postanowienie z dnia 18 lipca 2007 r., wymierzając stronie karę porządkową w kwocie 800 zł. W dniu 18 lipca do organu wpłynęło pismo strony z dnia 16 lipca 2007 r., w którym strona, podniosła, że ze względu na złe samopoczucie związane z wysokimi temperaturami i przewlekłą alergią nie może stawić się na wezwanie. Strona o obowiązku stawienia się wiedziała od momentu otrzymania wezwania, nie przedłożyła jednak żadnego dokumentu, który uzasadniałby jej niestawiennictwo. Nie przedłożyła go także składając zażalenie na postanowienie. Organ odwoławczy uznał, że nie można za taki dokument uznać wystawionego w dniu 3 sierpnia 2007 r. zaświadczenia lekarskiego, przedłożonego organowi, z którego wynika, że strona cierpi na alergię i w tym zakresie jest leczona. Zdaniem organu, jedynie dokument, z którego wynikałoby, że strona w dniu określonym w wezwaniu nie może stawić się z przyczyny od niej niezależnej, mógłby być brany pod uwagę. Powołując się na art. 262 ustawy z dnia 29 sierpnia 2006 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) - zwanej dalej ord. pod., wskazał na kompetencje organów podatkowych i obowiązki wezwanych osób do stosowania się na wezwania.