Wyrok NSA z dnia 16 marca 2010 r., sygn. I FSK 1884/08

Aczkolwiek faktycznie inkwizycyjna konstrukcja postępowania podatkowego sprawia, że co do zasady ciężar dowodu obciążą organy podatkowe, to jednak strona powołując się na określone twierdzenia obowiązana jest je wykazać, a przynajmniej wskazać środki dowodowe, które pozwalałyby ich dowieść.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Krzysztof Stanik (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Maciej Jaśniewicz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 1947/06 w sprawie ze skarg B. N. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 11 października 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. N. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2.400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29.04.2008 r., sygn. I SA/Kr 1947/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 151 ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej "popsa" oddalił skargi B. N. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 11.10.2006 r., utrzymujące w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 19.04.2006 r., w których organ pierwszej instancji określił skarżącej w podatku od towarów i usług kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc.

W uzasadnieniu do tego wyroku Sąd w pierwszej kolejności przybliżył przebieg postępowania przed organami podatkowymi. W tych ramach Sąd wskazał, że organy podatkowe zakwestionowały prawo skarżącej do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez J. S. i B. Z. dokumentujących sprzedaż usług budowlanych. W ocenie organów podatkowych, faktury wystawione przez te osoby nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, gdyż wskazane osoby nie dysponowały zasobami ludzkimi i środkami technicznymi pozwalającymi na zrealizowanie zakresu wskazanych prac w umówionym ze skarżącą terminie. Następnie nadmienił, że określenie przez organ nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w spornych okresach było konsekwencją następstw prawnopodatkowych, jakie powstały wskutek wydania decyzji za okresy wcześniejsze.