Wyrok NSA z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. II FSK 1635/08

Kategoria interesu prawnego, na której jest oparta legitymacja procesowa w postępowaniu podatkowym, należy do prawa materialnego. W przepisach szeroko rozumianego prawa materialnego musi więc znajdować się norma lub normy prawne przewidujące w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do określonego podmiotu możliwość wydania decyzji lub podjęcia czynności nakładającej obowiązek lub przyznającej określone uprawnienia. To oznacza, iż dla uzyskania przez określony podmiot przymiotu strony nie wystarcza wykazanie jakiegokolwiek interesu, lecz musi to być interes prawny, który ma postać kwalifikowaną. Stroną jest tylko ten podmiot, którego własny interes prawny (obowiązek lub uprawnienie) podlega konkretyzacji w postępowaniu podatkowym.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędziowie NSA: Bogusław Dauter, Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych M. N. i A. W.-T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 456/08 w sprawie ze skarg M. N. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 grudnia 2007 r. nr [...] i [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego od decyzji określających zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 i 2002 r. oddala skargi kasacyjne.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi M. N. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 grudnia 2007 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego od decyzji określających T. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 i 2002 rok.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym ustalonym w toku postępowania podatkowego i przyjętym przez sąd I instancji.

Zaskarżonymi decyzjami z dnia 18 grudnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. umorzył postępowania odwoławcze w związku z odwołaniami wniesionymi przez T. sp. z o.o. w likwidacji od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 22 września 2006 r. określających spółce wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2001 i 2002. W uzasadnieniach zaskarżonych decyzji wskazał, że w dniu 23 października 2006 r. spółka złożyła odwołania od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 22 września 2006 r. Pismem z dnia 14 listopada 2006 r. likwidator spółki - M. N. - wniósł o uchylenie przedmiotowych decyzji i umorzenie postępowań w sprawie. Uzasadnieniem powyższego wniosku w ocenie likwidatora spółki był fakt, iż podczas postępowania odwoławczego prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 20 października 2006 r. spółka T. została wykreślona z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.