Wyrok NSA z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. II FSK 1487/08

Zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje z mocy prawa, to jest z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania (art. 21 § 1 pkt 1 O.p.). Wydanie przez organ podatkowy decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy wysokość tego zobowiązania jest inna, niż w deklaracji (art. 21 § 3 O.p.), nie kreuje więc nowego zobowiązania podatkowego, ale poprawnie odczytuje treść obiektywnie istniejącego stosunku prawnopodatkowego. Dlatego też twierdzenie, że "dla strony określona w decyzji wysokość zobowiązania powstaje w dacie jej doręczenia" nie jest prawidłowe i może być rozumiane tylko jako skrót myślowy oznaczający inną, niż deklaracja podatkowa, konkretyzację obiektywnie istniejącego obowiązku podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędziowie: NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, WSA del. Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K.-P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 191/08 w sprawie ze skargi M. K.-P. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 12 listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 1999 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. K. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 rok.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

Wnioskiem z dnia 4 lutego 2007 r. skarżąca wystąpiła do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia 27 grudnia 2005 r., określającej zobowiązanie podatkowe skarżącej w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 rok oraz odsetki od zaległości w zaliczkach na ten podatek. Jako podstawę prawną wniosku wskazała art. 247 § 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: O.p.) i podniosła, że we wskazanej decyzji pominięto fakt, że nie zostało zakończone postępowanie kontrolne dotyczące roku 1998, wskutek czego nie uwzględniono 1/3 straty, jaką poniosła z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w roku 1998, rażąco naruszając art. 9 ust. 3 i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (obecnie Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.). Ponadto podniosła, że decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej rażąco narusza art. 59 § 1 pkt 9 w związku z art. 70 § 1 O.p., ponieważ została doręczona skarżącej dopiero 17 stycznia 2006 r., podczas gdy zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu z dniem 1 stycznia 2006 r.