Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1766/08

Opinia klasyfikacyjna organu statystycznego jest dowodem podlegającym ocenie przez organ podatkowy, niemniej jednak, z punktu widzenia realizacji zasad postępowania podatkowego, ocena ta nie powinna być dowolna.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowo - Usługowego C. A. "W." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1045/07 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowo - Usługowego C. A. "W." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowo - Usługowego C. A. "W." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. kwotę 1.548 ( słownie: jeden tysiąc pięćset czterdzieści osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania

1.1. Zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w J.z dnia 27 października 2006 r. określającą Przedsiębiorstwu Produkcyjno - Handlowo - Usługowego C. A. "W." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. kwotę zwrotu różnicy w podatku od towarów i usług za listopad 2004r. oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe w tym podatku.

Powodem określenia zobowiązania podatkowego było ustalenie, że spółka przy sprzedaży w kraju wyrobów ceramiki użytkowej i dekoracyjnej stosowała nieprawidłowo stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%, podczas gdy zdaniem organu, towary te podlegały opodatkowaniu stawką podstawową 22%. Według Organu, strona sprzedawała wyroby z kamionki (PKWiU 26.21.12-30 "Zastawy stołowe i inne artykuły gospodarstwa domowego z kamionki"), natomiast z obniżonej stawki podatkowej, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) w związku z poz. 111 załącznika nr 3, korzystały poszczególne wyroby z ceramiki zwykłej (PKWiU 26.21.12-10). Zdaniem Organu przesądzającego znaczenia dla sprawy nie mogło mieć stanowisko Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej, która zaliczając produkty spółki do wyrobów z ceramiki zwykłej, nieprawidłowo kierowała się regułą podziału na wyroby z ceramiki zwykłej i szlachetnej, a w konsekwencji wyroby z kamionki zaliczyła do ceramiki zwykłej. Przy kwalifikowaniu w ramach PKWiU należy kierować się zasadami budowy i logiki struktury tej Klasyfikacji. Dlatego też bazując na podziale PKWiU, według kryterium rodzaju tworzywa ceramicznego oraz opinii biegłego - Instytutu Szkła i Ceramiki w W., zasadne było przyjęcie, że skoro spółka produkuje wyroby ceramiczne z kamionki, to nie może korzystać z preferencyjnego opodatkowania, które według treści załącznika nr 3 do ustawy o VAT (poz. 111 załącznika), właściwe jest dla wyrobów z ceramiki zwykłej.