Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. II OSK 1727/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz /spr./ Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędzia NSA Janina Kosowska Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie Anny Ćwiklińskiej -Nowak sprawy ze skargi kasacyjnej Z. K.-J. Przedsiębiorstwo Inwestycyjne "[...]" od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2007 r. sygn. akt VII SA/Wa 729/07 w sprawie ze skargi Z. K.-J. Przedsiębiorstwo Inwestycyjne "[...]" na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 1 sierpnia 2007 r. sygn. akt VII SA/Wa 729/07 po rozpoznaniu skargi Z. K.-J. Przedsiębiorstwo Inwestycyjne "[...]" na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2007 r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] października 2006 r. stwierdzającą nieważność decyzji Starosty Tatrzańskiego z dnia [...] lipca 2004 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej skarżącemu pozwolenia na budowę czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych z infrastrukturą techniczną - oddalił skargę.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podano, że zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło wobec uznania, że kwestionowana decyzja jest dotknięta wadą określoną w art. 156 ( 1 pkt 2 kpa wobec wydania jej z rażącym naruszeniem prawa, to jest art. 35 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 Prawa budowlanego wymagającego od organu rozstrzygającego sprawę o pozwolenie na budowę dokonania określonych sprawdzeń, jak też art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego określającego definicję budynku mieszkalnego, stanowiącego, iż jest to budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych, albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nie przekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku. Został też naruszony art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowiący, że decyzja o warunkach zabudowy wiąże organ wydający pozwolenie na budowę. Kwestionowane pozwolenie na budowę było poprzedzone decyzją o warunkach zabudowy dla czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie szeregowej, z analizy zatwierdzonego kwestionowaną decyzją projektu budowlanego wynika natomiast, że w istocie pozwolono na budowę budynku wielorodzinnego składającego się z czterech części nie stanowiących konstrukcyjnie samodzielnych obiektów, posiadających wspólne pomieszczenie garażowe pod całym budynkiem, zaś w każej części przewiduje się po trzy lub cztery lokale mieszkalne.