Wyrok NSA z dnia 22 września 2009 r., sygn. I OSK 69/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch Sędziowie NSA Joanna Banasiewicz del. WSA Stanisław Marek Pietras (spr.) Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 22 września 2009r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Po 505/08 w sprawie ze skargi J. H. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie uposażenia 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od J. H. na rzecz Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Poznaniu kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w trybie uproszczonym, wyrokiem z dnia 16 grudnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Po 505/08 w sprawie ze skargi J. H. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie uposażenia, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Wojskowego Komendanta Uzupełnień w Pile z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

W uzasadnieniu wyroku, Sąd wskazał na następujący stan faktyczny. Otóż Wojskowy Komendant Uzupełnień w Pile decyzją z dnia [...] maja 2008 r. nr [...], odmówił sierż. J. H. przyznania świadczenia pieniężnego w postaci odsetek od wypłaconego uposażenia. Uzasadniając swoje rozstrzygniecie podał, że skarżący pełnił zawodową służbę wojskową na stanowisku podoficera ewidencyjnego - sekcja mobilizacyjna i administracji rezerw w Wojskowej Komendzie Uzupełnień w Pile. Następnie mocą rozkazu Dowódcy Wojsk Lądowych z dnia 5 września 2002 r. nr PF-179 w sprawie zmian organizacyjnych i dyslokacyjnych w Wojskowych Komendach Uzupełnień, z dniem 1 listopada 2003 r. jego macierzysta jednostka wojskowa ulegała przeformowaniu w tej sytuacji zajmowane przez niego stanowisko służbowe uległo likwidacji. Ponieważ wymieniony podoficer zawodowy odmówił przyjęcia proponowanego mu niższego stanowiska służbowego starszego kierowcy plutonu transportowego, stąd też Dowódca Pomorskiego Okręgu decyzją z dnia [...] listopada 2002 r. nr [...], wypowiedział mu stosunek zawodowej służby wojskowej. Z kolei Dowódca Wojsk Lądowych decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...], stwierdził nieważność powyższej decyzji Dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego, po czym dla celów ewidencyjno - finansowych przyznano J. H. zwaloryzowane należności z tytułu pełnienia zawodowej służby wojskowej od dnia zwolnienia do dnia przywrócenia do zawodowej służby wojskowej. Natomiast odmawiając przyznania świadczenia pieniężnego w postaci odsetek od wypłaconego uposażenia zważono, że organy wojskowe zobowiązane były do wypłaty uposażenia za okres, w którym żołnierze faktycznie pozostawali poza służbą z zaznaczeniem, że mają to być należności zwaloryzowane zgodnie z przepisami. Odnośnie zaś odsetek organ powołał się na treść art. 75 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 z późn. zm.) stanowiący, że tylko w razie zwłoki w wypłacie uposażenia, żołnierzowi zawodowemu przysługują odsetki ustawowe od dnia, w którym uposażenie stało się wymagalne i instytucja zwłoki (art. 476 k.c.), warunkowana jest winą w odróżnieniu od opóźnienia (art. 476 k.c.), której to winy organ sobie nie przypisuje. Ponadto skarżący mimo, iż nie pełnił służby wojskowej, to otrzymywał należności pieniężne związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, w szczególności dwunastomiesięczne uposażenie, emeryturę wojskową i odprawę wojskową. Reasumując - zdaniem organu - dopiero z chwilą, kiedy decyzja o stwierdzeniu nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby wojskowej stała się wykonalna, roszczenia o odsetki można naliczać od tego właśnie momentu, tzn. nie wstecz, lecz po tej dacie.