Wyrok NSA z dnia 13 października 2009 r., sygn. II OSK 33/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zygmunt Niewiadomski Sędzia NSA Jerzy Stankowski Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 13 października 2009 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Kościoła [...] we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 568/08 w sprawie ze skargi Kościoła [...] we W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

II OSK 33/09

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 12 września 2008 r., sygn. akt II SA 568/08 oddalił skargę Kościoła [...] we W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] lutego 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia prawa własności nieruchomości położonej we W. przy ul. [...]. W uzasadnieniu swego wyroku, Sąd zauważył, że materialnoprawną podstawą podjętych rozstrzygnięć stanowiły przepisy ustawy z 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 480 ze zm.; dalej jako usPK). Zgodnie z art. 40 ust. 1 tej ustawy na wniosek Kościoła i jego osób prawnych wszczyna się postępowanie w przedmiocie przywrócenie im własności upaństwowionych nieruchomości lub ich części, nie pozostających w ich władaniu, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1. Przywołany art. 39 ust. 1 pkt 1 wskazuje na nieruchomości, które były we władaniu osób prawnych, o których mowa w art. 4. Natomiast art. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji, stanowi, że Kościół i jego osoby prawne są następcami prawnymi zborów, organizacji i gmin baptystycznych działających na terytorium Rzeczypospolitej przed dniem 1 września 1939 r. Powyższa regulacja traktuje o przywróceniu prawa własności, dotyczy zatem podmiotów, które w przeszłości były same lub przez swych poprzedników prawnych właścicielami nieruchomości, o których zwrot zabiegają. Przy czym podkreślić należy, że sam fakt bycia następcą prawnym w rozumieniu art. 4 usPK stanowi zaledwie podstawę wszczęcia przez Kościół starań o przywrócenie własności, nie obliguje jednak wojewody do podjęcia decyzji zgodnej z wnioskiem strony.