Wyrok NSA z dnia 14 maja 2009 r., sygn. II GSK 929/08

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego użyty w art. 148 p.p.s.a. zwrot "uchyla ten akt" oznacza, że sąd uwzględniając skargę jednostki samorządu terytorialnego na akt nadzoru nie może stwierdzić ani nieważności zaskarżonego aktu, ani też wydania go naruszeniem prawa. Może natomiast uchylić zaskarżony akt w części. Wywodzenie z treści art. 148 p.p.s.a zakazu uchylenia aktu nadzoru w części nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia prawnego i jest niezgodne z regułą argumentum a fortiori w odmianie a maiori ad minus, na co słusznie wskazuje strona skarżąca w skardze kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędziowie NSA Rafał Batorowicz Małgorzata Korycińska (spr.) Protokolant Piotr Mikucki po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Wojewody L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 29 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Lu 172/08 w sprawie ze skargi Rady Miasta D. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie uchwalenia programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w L.

Uzasadnienie

I

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w L., po rozpoznaniu sprawy ze skargi Rady Miasta D. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody L. z dnia [...] marca 2008 r., w punkcie 1 uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, a w punkcie 2 określił, że rozstrzygnięcie nadzorcze nie podlega wykonaniu w całości.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podał, że zaskarżonym aktem nadzoru Wojewoda L., działając na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, ze zm.), stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta D. z dnia [...] stycznia 2008 r. w sprawie uchwalenia Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych dla Miasta D. oraz Gminnego Programu Walki z Narkomanią na terenie Miasta D. na 2008 rok w części obejmującej Rozdział III ust. 3.1 w brzmieniu "monitoring najbardziej niebezpiecznych miejsc w mieście (zakup sprzętu)" i "szkolenie dla sprzedawców napojów alkoholowych" oraz Rozdział V ust. 5.2 Lp. 1 w tabeli w brzmieniu: "monitoring miasta" i "szkolenia sprzedawców" programu stanowiącego załącznik Nr 1 do uchwały. W ocenie organu nadzoru, Rada Miasta w części uchwały objętej aktem nadzoru, przekroczyła swoje kompetencje, gdyż wymienione tam zadania nie mieszczą się w zakresie spraw uregulowanych w programie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych podjętym na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473), zwanej dalej ustawą o wychowaniu w trzeźwości. Wojewoda wskazał, że zgodnie z treścią art. 111 ustawy o wychowaniu w trzeźwości, w celu pozyskania dodatkowych środków na finansowanie zadań określonych w art. 41 ust. 1, gminy pobierają opłatę za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, o których mowa w art. 18. Jego zdaniem, w świetle powołanych przepisów nie znajduje umocowania prawnego przeznaczenie dochodów z opłat za wydawanie zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych na zakup sprzętu do monitoringu najbardziej niebezpiecznych miejsc w mieście oraz na pokrycie kosztów szkoleń dla sprzedawców napojów alkoholowych, gdyż sprzedawcy napojów alkoholowych nie są podmiotami uczestniczącymi w procesie służącym realizacji profilaktyce i rozwiązywaniu problemów alkoholowych, a ich rola ogranicza się jedynie do odmowy sprzedaży alkoholu w przypadkach określonych ustawą pod rygorem utraty zezwolenia na jego sprzedaż. Natomiast w kwestii monitoringu miejsc niebezpiecznych, zdaniem Wojewody, słuszność prowadzenia takich działań nie ulega wątpliwości, jednakże winny być one finansowane z innych źródeł, z uwagi na fakt, iż zadanie to wykracza poza cel unormowań zawartych w ustawie.