Wyrok NSA z dnia 10 marca 2009 r., sygn. I GSK 419/07

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz (spr.) Sędziowie Jerzy Sulimierski NSA Janusz Zajda Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B.-M. S. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 grudnia 2006 r. sygn. akt V SA/Wa 1801/06 w sprawie ze skargi B.-M. S. Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 15 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie klasyfikacji taryfowej 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania; 2) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz B.-M. S. Spółki z o.o. w W. kwotę 370 (słownie: trzysta siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 18 grudnia

2006 r. o sygn. akt V SA/Wa 1801/06 oddalił skargę B. M. S. Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 15 września

2006 r., nr [...] , którą organ celny drugiej instancji utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego I w W. z dnia 26 września 2005 r., nr [...], uznającą za nieprawidłowe zgłoszenie celne w zakresie klasyfikacji taryfowej dokonane przez skarżącą według dokumentu SAD z dnia 17 października 2002 r., nr [...]. Spółka dla importowanego towaru - worków stomijnych (określonych przez organ jako jednoczęściowe) wskazała kod PCN 3005 10 00 0. Natomiast organ celny I instancji zaklasyfikował sprowadzony przez Spółkę towar do kodu PCN 3923 29 90 0, jednocześnie stosując dla tego towaru zerową stawkę celną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalając skargę B. M. S. Spółki z o.o. zwrócił uwagę na wstępie na charakter i zastosowanie sprzętu stomijnego, którego celem jest, zbliżone do normalnego, funkcjonowanie ludzkiego układu pokarmowego oraz układu moczowego, w przypadku operacyjnego usunięcia z organizmu człowieka końcowego fragmentu układu pokarmowego. Chociaż worek stomijny zapobiega powrotowi masy kałowej do jelita grubego, a także powrotowi moczu do nerek, i pozwala na gromadzenie wydalin płynnych i stałych, to mimo tych cech, zdaniem Sądu, produkt ten nie może być uznany za protezy usuniętych narządów. Odmiennie do większości protez, które zastępują usunięte narządy lub części ciała, worek stomijny nie uzupełnia wyciętego fragmentu jelita lub przewodu moczowego, nie ma również wpływu na perystaltykę jelit, ani na wydalanie moczu, a to oznacza, że nie zastępuje pęcherza moczowego czy też odbytu i uniemożliwia zakwalifikowanie tego towaru do pozycji 9021 Taryfy celnej lub do pozycji 3005. Sąd I instancji zaznaczył, że warunkiem uznania towaru za protezę, stosownie do Wyjaśnień do pozycji 9021 Taryfy celnej, jest całkowite lub częściowe zastępowanie przez ten towar określonych części ciała, przy czym towar ten musi przypominać zastąpiony organ wyglądem zewnętrznym. Sąd podkreślił, że organ celny II instancji wyraźnie rozgraniczył grupę tzw. "innych protez" oraz grupę "pozostałych urządzeń zakładanych, noszonych lub wszczepianych, mających na celu skorygowanie wady lub kalectwa". Organ odwoławczy trafnie, zdaniem Sądu, przyjął, że tzw. "inne protezy" stanowią wyłącznie protezy konkretnych części ciała/organów (artykuły zastępujące te części), natomiast do grupy "pozostałych urządzeń zakładanych, noszonych lub wszczepianych, korygujących wadę lub kalectwo", należą dodatkowe aparaty, które nie zastępują żadnych części ciała, a jedynie wspomagają pracę uszkodzonych lub upośledzonych organów (aparaty słuchowe, rozruszniki serca, aparaty elektroniczne dla niewidomych, aparaty podtrzymujące funkcje chemiczne określonego organu). Według Sądu I instancji z materiału dowodowego wynika, że worki nie należą do grupy "innych protez". Potwierdzają to zarówno informacje zawarte w poradnikach dla pacjentów ze stomią, jak i załączone do skargi fragmenty publikacji, z których wynika, że worki stomijne są stosowane po zabiegach operacyjnych jako zbiorniki służące do zbierania i usuwania produktów przemiany materii. Sąd podkreślił, że worki stomijne nie przypominają ani kształtem, ani wyglądem usuniętych operacyjnie organów, nie stanowią uzupełnienia ubytków wyżej wymienionych ani nie przejmują ich roli. Za bezzasadną Sąd uznał również koncepcję uznania worków stomijnych za urządzenia "noszone, mające na celu skorygowanie kalectwa", bowiem towary te nie mają na celu korygowania kalectwa, a jedynie łagodzenie skutków zabiegu operacyjnego, polegające na zapewnieniu choremu poczucia komfortu i bezpieczeństwa. Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał za nieprawidłową klasyfikację sprowadzonych towarów do poz. 9021.