Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2008 r., sygn. I GSK 418/07

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Kazimierz Brzeziński Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Sędzia NSA Urszula Raczkiewicz Protokolant Michał Sikora po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 27 listopada 2006 r. sygn. akt V SA/Wa 1527/06 w sprawie ze skargi B. Spółki z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie klasyfikacji taryfowej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz B. Spółki z o.o. w W. kwotę 430 (czterysta trzydzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

I

Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę B. Spółki z o.o. w W. (zwanej dalej skarżącą Spółką) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] czerwca 2006 r., utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego I w W. z dnia [...] czerwca 2005 r., o uznaniu za nieprawidłowe w zakresie klasyfikacji taryfowej zgłoszenia celnego dokonanego przez skarżącą Spółkę według dokumentu SAD z dnia [...] lipca 2002 r., nr [...]. Spółka dla importowanego towaru - worków stomijnych (określonych przez organ jako jednoczęściowe) wskazała kod PCN 3005 10 00 0, natomiast organ celny I instancji zaklasyfikował sprowadzony przez skarżącą towar do kodu PCN 3923 29 90 0, jednocześnie stosując dla tego towaru zerową stawkę celną.

Sąd I instancji oddalając skargę skarżącej Spółki wskazał na wstępie na charakter i zastosowanie sprzętu stomijnego, którego celem jest, zbliżone do normalnego, funkcjonowanie ludzkiego układu pokarmowego oraz układu moczowego, w przypadku operacyjnego usunięcia z organizmu człowieka końcowego fragmentu układu pokarmowego. Sprzęt ten, mimo, iż zapobiega powrotowi masy kałowej do jelita grubego, a także powrotowi moczu do nerek i pozwala na gromadzenie wydalin płynnych i stałych, to nie może być uznany za protezy usuniętych narządów. Odmiennie do większości protez, które zastępują usunięte narządy lub części ciała, sprzęt stomijny jest stosowany na zewnątrz organizmu, a nie w miejscu usuniętych narządów wewnętrznych, co uniemożliwia jego klasyfikację do poz. 9021 Taryfy celnej, którą skarżąca zaproponowała jako możliwą do zastosowania obok poz. 3005. Sąd zaznaczył, iż warunkiem uznania towaru za protezę, stosownie do Wyjaśnień do poz. 9021 Taryfy celnej, jest całkowite lub częściowe zastępowanie przez ten towar określonych części ciała, przy czym towar ten musi przypominać zastąpiony organ wyglądem zewnętrznym. Sąd wskazał, że organ celny II instancji wyraźnie rozgraniczył grupę tzw. "innych protez" oraz grupę "pozostałych urządzeń zakładanych, noszonych lub wszczepianych, mających na celu skorygowanie wady lub kalectwa". Organ odwoławczy trafnie, zdaniem Sądu, przyjął, iż tzw. "inne protezy" stanowią wyłącznie protezy konkretnych części ciała/organów (artykuły zastępujące te części), natomiast do grupy "pozostałych urządzeń zakładanych, noszonych lub wszczepianych, korygujących wadę lub kalectwo", należą dodatkowe aparaty, które nie zastępują żadnych części ciała, a jedynie wspomagają pracę uszkodzonych lub upośledzonych organów (aparaty słuchowe, rozruszniki serca, aparaty elektroniczne dla niewidomych, aparaty podtrzymujące funkcje chemiczne określonego organu). Sąd wskazał, że z materiału dowodowego wynika, iż worki nie należą do grupy "innych protez". Potwierdzają to zarówno informacje zawarte w poradnikach dla pacjentów ze stomią, jak i załączone do skargi fragmenty publikacji, z których wynika, że worki stomijne są stosowane po zabiegach operacyjnych jako zbiorniki służące do zbierania i usuwania produktów przemiany materii. Sąd podkreślił, że worki stomijne nie przypominają ani kształtem, ani wyglądem usuniętych operacyjnie organów, nie stanowią uzupełnienia ubytków wyżej wymienionych, ani nie przejmują ich roli. Za bezzasadną Sąd uznał również koncepcję uznania worków stomijnych za urządzenia "noszone, mające na celu skorygowanie kalectwa", bowiem towary te nie mają na celu korygowania kalectwa, a jedynie łagodzenie skutków zabiegu operacyjnego, polegające na zapewnieniu choremu poczucia komfortu i bezpieczeństwa. Mając powyższe na uwadze Sąd I instancji uznał za nieprawidłową klasyfikację sprowadzonych towarów do poz. 9021.