Wyrok NSA z dnia 14 lipca 2009 r., sygn. II GSK 1097/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz (spr.) Sędziowie Jan Bała NSA Stanisław Gronowski Protokolant Agnieszka Warso po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej N. O. P. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 22 sierpnia 2008 r. sygn. akt VI SA/Wa 955/08 w sprawie ze skargi N. O. P. S.A. w Warszawie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. w sprawie o sygn. akt VI SA/Wa 955/08 oddalił skargę N. O. P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego oddala skargę

Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekał w następującym stanie sprawy:

Spółka N. O. P. S.A. złożyła do Zarządu Dróg Miejskich wniosek o wydanie zezwolenia na dalsze zajęcie pasa drogowego Al. J. P. II w rejonie nr [...], pod nośnik reklamy jednostronnej typu citylight o pow. łącznej reklamy 2,16 m 2.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r., nr [...] Prezydent m. st. W. odmówił wydania zezwolenia na wnioskowane zajęcie pasa drogowego.

W uzasadnieniu stwierdził, że lokalizacji reklamy nie można uznać za przypadek szczególnie uzasadniony, o jakim mowa w art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r., Nr 19, poz.115 ze zm.), stanowiącym odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 39 ust. 1 tej ustawy. Przywołany przepis ustawy o drogach publicznych dopuszcza bowiem lokalizowanie wymienionych obiektów jedynie w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Natomiast naczelną zasadą wynikającą z art. 39 ust. 1 ustawy o drogach publicznych jest generalny zakaz dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego. W szczególności zabronione jest lokalizowanie obiektów budowlanych, umieszczanie urządzeń, przedmiotów i materiałów niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego (art. 39 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy). Zdaniem organu reklama powoduje dekoncentrację kierowcy i odwraca jego uwagę od sytuacji na drodze, co jest groźne dla uczestników ruchu drogowego. Organ wskazał, że rozpatrując sprawę wzięto pod uwagę wysokie natężenie ruchu drogowego w W., dyrektywy Krajowy Program Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego 2005-2007-2013 Gambit 2005, statystyki Policji w zakresie liczby wypadków drogowych, opinię Instytutu Badawczego Dróg i Mostów, pismo Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Stołecznej Policji z dnia [...] września 2006 r. w sprawie zmiany stałej organizacji ruchu na terenie m.st. W. w zakresie dopuszczalnych limitów prędkości oraz statystykę stanu bezpieczeństwa drogowego m. st. W. w latach 2004, 2005 i 2006 oraz szczegółowy plan sytuacyjny reklamy załączony do wniosku strony. Powołując się na statystyki Policji, organ zaznaczył, iż w 2006 r. w W. zaistniało 1694 wypadków drogowych, w których zginęło 109 osób, a 2076 osoby zostały ranne. W ocenie organu pas drogowy Al. J. P. II, którego dotyczy wniosek pełni ważną rolę w układzie drogowym m.st. W. i charakteryzuje się wysokim natężeniem ruchu kołowego, dlatego też w ocenie organu kontynuowanie zezwolenia na lokalizację przedmiotowej reklamy było niemożliwe. Nadto organ zaznaczał, iż reklama znajduje się w odległości 2,5 m od krawędzi jezdni, tj. w odległości mniejszej od wymaganej odległości minimalnej określonej w art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Lokalizacja reklamy pozostaje również w sprzeczności z priorytetem 5.2 programu Gambit 2005 - zalecającego usuwanie niebezpiecznych obiektów znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie jezdni oraz wyklucza zasadę kształtowania "miękkiego otoczenia". W tej sytuacji, uznając, że w niniejszej sprawie lokalizacja przedmiotowej reklamy nie może zostać uznana za przypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych, odmówił wydania zezwolenia na wnioskowane zajęcie pasa drogowego.