Wyrok NSA z dnia 22 maja 2009 r., sygn. II FSK 740/08

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Krystyna Nowak (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Protokolant Anna Dziewiż - Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 660/07 w sprawie ze skargi Z. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 27 lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 7 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 660/07, wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Z. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z 27 lipca 2007 r. Nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r.

Z uzasadnienia wyroku wynikało, że skarżoną decyzją wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 75 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z 14 maja 2007 r. Nr [...], odmawiającą skarżącemu stwierdzenia nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. wraz z ustawowymi odsetkami.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikało, że podatnik z wnioskiem o zwrot nadpłaty wystąpił 7 marca 2007 r. Stwierdził, że w jego przypadku nie zachodziła konieczność składania osobistych zeznań (deklaracji) podatkowych, ponieważ w 2006 r. nie uzyskał żadnych dochodów ani przychodów, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z żadnego źródła, żadnego stosunku prawnoadministracyjnego ani prawnomaterialnego, ani prawnopodatkowego administracyjnego. Natomiast płatnik składek - W. w S. nie objął podatnika z urzędu ustawowym obowiązkiem wojskowego ubezpieczenia emerytalnego społecznego konstytutywną, prawotwórczą ani prawomocną decyzją administracyjną, ani ustalającą prawo, ani przyznającą prawo, ani przenoszącą w posiadanie prawo majątkowe własności i mające powstać z mocy prawa zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych. Od 1986 r. nie łączy go żaden stosunek prawnoadministracyjny ani żaden stosunek prawnomaterialny, ani żaden stosunek prawnopodatkowy w podatku od osób fizycznych z żadnym wojskowym ani cywilnym organem administracji z zakresu ubezpieczenia społecznego. Podatnik podał, że od 1986 r. włącznie ma wypłacane zaniżone, niepełne świadczenie pieniężne zaliczkowo zabezpieczające środki utrzymania.