Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. II FSK 1956/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Krystyna Nowak (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Sz 112/07 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 19 grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 28 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Sz 112/07, wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z 19 grudnia 2006 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.

Z uzasadnienia wyroku wynikało, że w toku postępowania podatkowego A. K. zadeklarowała m.in. dochód wynikający z czynności, które nie mogły być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Ta "nieskuteczna" prawnie umowa to, zawarta w 1999 r. z T. K. umowa o świadczenie usług towarzyskich. Organy podatkowe nie uwzględniły przychodów z tego źródła przy rozliczaniu wydatków poniesionych przez nią w 2000 r. z powodu braku jakiegokolwiek wiarygodnego dowodu potwierdzającego istnienie umowy oraz otrzymania w jej ramach jakichkolwiek środków pieniężnych.

Dowodu takiego nie mogły stanowić niespójne zeznania strony oraz świadka T. K., który pozostając we wspólnym pożyciu z kontrolowaną i będąc ojcem ich dziecka, był osobą zainteresowaną korzystnym rozstrzygnięciem sprawy. Z kolei sama zainteresowana twierdziła, że pieniądze otrzymała w ramach ustnej "umowy handlowej", natomiast w innym miejscu przesłuchania wskazała, że pieniądze były jej darowane. Organ podniósł, że sam fakt otrzymania pieniędzy był niejasny, gdyż podatniczka wskazała, że pieniądze przechowywał dla niej T. K., innym razem precyzyjnie wyliczyła, w jakich miesiącach, jakie kwoty otrzymała. Organ podkreślił, że mało wiarygodne są twierdzenia strony o przechowywaniu pieniędzy przez T. K., z uwagi na krótki okres znajomości oraz ewentualną trudność późniejszego ich odzyskania, a także z tego powodu, iż podatniczka była osobą niemajętną. Również niejasny - z powodu rozbieżności w wyjaśnieniach podatniczki - był zakres świadczonych przez nią na rzecz T. K. usług towarzyskich, gdyż nie wiadomo, czy pieniądze otrzymywała za wspólnie spędzony czas, spacery, kolacje, rozmowy i sypianie ze sobą, czy też tylko za usługi seksualne - jak to uściśliła w trakcie postępowania.