Wyrok NSA z dnia 30 lipca 2009 r., sygn. I FSK 1291/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Marek Kołaczek (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1239/07 w sprawie ze skargi B. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. M. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1239/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę B. M. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 maja 2007 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r.

Z akt sprawy wyłania się następujący przebieg postępowania. Decyzją z dnia 7 maja 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 31 stycznia 2007 r. określającą B. M. za grudzień 2003 r. kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług.

Strona pod firmą "K." prowadziła działalność handlu paliwami (olejem opałowym, olejem napędowym i benzyną) na trzech stacjach w W. oraz w punktach sprzedaży w N. i L. Działalność rozpoczęła w dniu 1.07.2003 r. W toku kontroli stwierdzono, że strona nie posiadała ksiąg podatkowych ani żadnych dowodów źródłowych, które uległy spaleniu w pożarze mającym miejsce w dniu 23.02.2005 r. w pomieszczeniach biurowych na terenie stacji paliw w W., który to fakt strona wykazała dokumentami wystawionymi przez Komendę Powiatową Straży Pożarnej, Komendę Policji, postanowieniem o umorzeniu dochodzenia w sprawie "nieumyślnego spowodowania pożaru w dniu 23.02.2005 r. w miejscowości W.. W złożonych deklaracjach VAT-7 za miesiące od lipca do grudnia 2003 r. strona wykazała łącznie sprzedaż w wys. 871.533 zł., podatek VAT należny - 191.737 zł., opodatkowane zakupy towarów pozostałych - 866.841 zł., podatek naliczony - 190.243 zł. W zeznaniu PIT-36 wykazała przychód z działalności gospodarczej w wys. 867.742,72 zł., koszty uzyskania - 863.492,87 zł. oraz dochód - 4.249,85 zł. Porównując wykazany przychód netto w wys. 867.742,72 zł. i wykazaną w deklaracjach VAT-7 sprzedaż netto w wys. 871.533 zł., stwierdził organ niezgodne dane w zakresie przychodów, których strona nie potrafiła wyjaśnić. W trakcie postępowania podatkowego, mimo wielokrotnych wezwań, strona nie przedłożyła w pełni odtworzonej dokumentacji źródłowej dotyczącej prowadzonej przez nią działalności, przedkładając 33 faktury dotyczące sprzedaży dla dwóch firm. Organ, w ramach obowiązków wynikających z art. 122 Ordynacji podatkowej, podjął działania w celu odzyskania jak największej liczby dokumentów zwracając się do szeregu firm i osób prowadzących działalność gospodarczą z terenu objętego jego właściwością i sąsiednich organów, wystąpił w tym celu także do innych organów podatkowych. Mimo podjętych przez organ podatkowy działań nie udało się odtworzyć w całości dokumentacji dotyczącej dokonanej przez stronę sprzedaży za okres od lipca do grudnia 2003 r. Także nie udało się zebrać całości dokumentów zakupu towarów handlowych. Ustalona na podstawie zgromadzonych dokumentów wartość zakupionych towarów wyniosła 477.187,73 zł., natomiast strona wykazała w deklaracjach VAT-7 (łącznie z innymi wydatkami) kwotę 866.841 zł. Oprócz zakupu towarów zgromadził organ I instancji materiał dowodowy na okoliczność poniesienia przez stronę wydatków (poza zakupem towarów handlowych) związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jak: opłaty bankowe, wynagrodzenia 3 pracowników, składki ZUS, płatności z tytułu umów dzierżawy nieruchomości - bazy w W., umowy dzierżawy autocysterny, dzierżawy działek w N. i L., umowy leasingu (punkt dystrybucji paliw PDP-5), umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, umowy o współpracy handlowej z firmą N. sp. z o.o., płatności z tytułu zużycia energii elektrycznej. W celu ustalenia wielkości osiągniętego przez stronę obrotu w 2003 r. organ poddał analizie zgromadzony materiał dowodowy, którą przeprowadzono w kilku wersjach i oparto na metodach możliwych do zastosowania w przedmiotowej sprawie, polegających na wyliczeniu kosztu własnego sprzedanych towarów podziałem na olej napędowy, olej opałowy i benzynę Pb 95 oraz z uwzględnieniem średnich cen zakupu; wyliczonych średnich marż; zużycia zakupionych towarów na własne potrzeby (olej opałowy); udokumentowanych wydatków; oświadczeń strony w zakresie wydatków na utrzymanie. Rozbieżność wyników przeprowadzonej analizy spowodowała przyjęcie, jako możliwego do osiągnięcia, wykazanego przez stronę w deklaracjach VAT-7 obrotu za poszczególne okresy rozliczeniowe. Skutkiem tego nie zakwestionował organ wielkości zadeklarowanego za sporny okres podatku VAT należnego, kwestionując prawo strony do odliczenia zadeklarowanego podatku naliczonego w części nieudokumentowanej fakturami VAT, uznając jedynie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z odtworzonych faktur VAT (kserokopii lub duplikatów). Podzielając stanowisko organu I instancji, Dyrektor Izby Skarbowej wskazał na przepisy art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, z którego wynikające prawo strony do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest uzależnione od spełnienia przez stronę szeregu warunków przewidzianych w ustawie i rozporz. Min. Fin. z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług...- § 48 ust. 3, § 49 ust. 1. Zwrócił uwagę organ na rolę faktury w działalności gospodarczej i w postępowaniu podatkowym, odwołał się organ do orzecznictwa NSA w zakresie obowiązku podatnika udowodnienia prawa do skorzystania z możliwości odliczenia podatku naliczonego.