Wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1594/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 616/07 w sprawie ze skargi R. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 10 lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Sz 616/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie po rozpoznaniu sprawy ze skargi R. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 10 lipca 2007 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r., oddalił skargę.

W uzasadnieniu podał, że zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w S. z dnia 27 kwietnia 2007 r. o określeniu skarżącemu za miesiąc grudzień 2003 r. zobowiązania w podatku od towarów i usług w wysokości 12.975 zł. Powodem wydania decyzji tej treści było ustalenie w trakcie przeprowadzonej kontroli istnienia rozbieżności pomiędzy wykazanym przez skarżącego zakupem i sprzedażą trocin wskazującej na zaniżenie przez niego obrotu tym towarem. Od decyzji organu pierwszej instancji podatnik złożył odwołanie, w którym stwierdził, iż ustalenia kontroli są sprzeczne ze stanem faktycznym, ponieważ w jego działalności nie wystąpiła niezaewidencjonowana sprzedaż trocin, a wyliczone przez organ skarbowy różnice między zakupem i sprzedażą są spowodowane ich dużymi ubytkami produkcyjnymi. Jednocześnie podatnik zarzucił organowi naruszenie art. 23 § 1, 2, 3 i 5, art. 120, art. 130 § 1 pkt 6, art. 235 § 2 Ordynacji podatkowej oraz art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dyrektor Izby Skarbowej w? S. po przeanalizowaniu całości materiału dowodowego nie stwierdził naruszenia prawa przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w S.. Wskazał, że z akt sprawy wynika, że podatnik w 2003 r. zaniżył obrót ze sprzedaży trocin, naruszając tym samym przepisy art. 2, art. 4 pkt 1, art. 26 ust. 1 i art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie organu odwoławczego przyjęty w decyzji organu pierwszej instancji sposób wyliczenia niezaewidencjonowanego obrotu, z uwzględnieniem ubytków - na podstawie przedłożonej przez pełnomocnika strony opinii Instytutu Technologii Drewna z 27 lutego 2006 r. - a także odpadów składowanych w D. jest prawidłowy i nie budzi zastrzeżeń. Organ odwoławczy zwrócił też uwagę, że faktyczne zaniżenie obrotu jest wyższe, bowiem w decyzji przyjęto, iż wszystkie składowane odpady pochodzą z 2003 r. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził ponadto, że organ pierwszej instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie, a poprzez przeprowadzoną analizę zakupu i sprzedaży trocin przy uwzględnieniu ubytków powstałych w czasie transportu oraz ilości składowanych odpadów udowodnił, że u podatnika wystąpiła niezaewidencjonowana ich sprzedaż. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 23 § 1, 2, 3 i 5 Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy wskazał, że w rozpatrywanej sprawie nie zastosowano metod szacowania wymienionych w art. 23 § 3 tej ustawy, ponieważ podstawę opodatkowania (obrót) określono na podstawie prowadzonej ewidencji uzupełnionej dowodami w postaci opinii Instytutu Technologii Drewna w P. oraz opinii prof. dr hab. Gintera J. Hruziuka. W kwestii naruszenia art. 130 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że ma on zastosowanie w przypadku udziału pracownika organu podatkowego w wydaniu decyzji w obu instancjach, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie, a odnosząc się do żądania strony przeprowadzenia postępowania uzupełniającego, stwierdził, że zebrany materiał dowodowy w pełni odzwierciedla stan faktyczny sprawy i nie wymaga uzupełnienia.