Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1100/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Rz 437/06 w sprawie ze skarg B. C. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 22 marca 2006 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące luty, marzec, lipiec i sierpień 2001 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 1200 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I FSK 1100/08

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Rz 437/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargi B. C. na cztery decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 22 marca 2006 r.

W uzasadnieniu podał, że zaskarżonymi decyzjami organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 28 grudnia 2005 r. o określeniu skarżącemu wysokości nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług (za luty, marzec, lipiec i sierpień 2001 r.) Rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji wynikały z ustalenia, że B. C.a w 2001 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywał zakupu papierosów bez znaków skarbowych akcyzy, sprzedawanych przez urzędy celne oraz urzędy skarbowe, w ramach organizowanych przetargów. Warunkiem zakupu tych papierosów było równoczesne zgłoszenie zakupionego towaru do wywozu za granicę, po uprzednim zgłoszeniu towaru do odprawy celnej. Nabywane papierosy sprzedawał odbiorcom zagranicznym, na podstawie wystawionych faktur eksportowych i Jednolitych Dokumentów Administracyjnych SAD, a następnie przy rozliczeniu podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe korzystał z regulacji przewidzianej w przepisach § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2000 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 119, poz. 1259 ze zm.). Sprzedaż na rzecz odbiorców zagranicznych opodatkowywał stawką 0 %, jako sprzedaż eksportową. W toku postępowania podatkowego okazało się, że wskazani przez skarżącego w dokumentach sprzedaży nabywcy towarów nie istnieją. Nieistniejącymi kontrahentami skarżącego (a figurującymi w fakturach VAT i dokumentach SAD) były: Firma Handlowa "K.", Firma Handlowa "E.", Firma Handlowa "M.", Firma Handlowa "T.", Firma Handlowa "S.", Firma Handlowa "K." P. W., Firma Handlowa "W.", Firma Handlowa "S." S. W., Firma Handlowa A. S., Firma Handlowa Z. A., Firma Handlowa "B." - wszystkie z Ukrainy oraz - Firma Handlowa B. A., Firma Handlowa J. R., Firma Handlowa J. I., Firma Handlowa "S." S. W., Firma Handlowa S. W. i Firma Handlowa B. A. - wszystkie z miasta B. w M. Z informacji uzyskanej od administracji mołdawskiej wynika, iż osoby wymienione jako kontrahenci podatnika nie mieszkają w podanej miejscowości na terenie Mołdawii i nie importowały z Polski wyrobów tytoniowych. Również ukraińska administracja celna podała, iż osoby i podmioty wskazane jako nabywcy towarów od skarżącego, nie są zarejestrowane jako podmioty w obrocie handlowym z zagranicą i nie mogły być odbiorcami towarów eksportowanych przez podatnika. Na podstawie tych okoliczności organ podatkowy zakwestionował prawo skarżącego do zastosowania w przedmiotowych transakcjach stawki podatku VAT w wysokości 0% oraz prawo odliczenia podatku naliczonego, powiększonego o podatek akcyzowy, uiszczony przy nabyciu wyrobów tytoniowych. Organ celny zakwestionował także zaliczenie do sprzedaży eksportowej sprzedaży papierosów na rzecz Firmy Handlowej "L." Ukraina, ponieważ sprzedaż ta dotyczyła papierosów zakupionych od firmy cypryjskiej i objętych procedurą składu celnego, w związku z czym podatnik przy zakupie tych papierosów był zwolniony od opłacania należności celnych i podatkowych. Powołując się na art. 4 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż pod pojęciem eksportu towarów należy rozumieć potwierdzony przez graniczny urząd celny wywóz towarów z polskiego obszaru celnego w wykonaniu czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 3 w/w ustawy w związku z art. 535 kodeksu cywilnego, organ pierwszej instancji stwierdził, iż brak drugiej strony umowy sprzedaży oznacza, iż umowa nie doszła do skutku, z uwagi na brak kontrahenta. W konsekwencji uznał, iż faktury, na podstawie których zastosowano 0% stawkę podatku VAT, nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Po złożeniu odwołań od wyżej wymienionych decyzji organu pierwszej instancji, Dyrektor Izby Skarbowej zgodził się z Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w P., że dokonanie transakcji jest jednym z podstawowych kryteriów do uznania eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy. Uznając za prawidłowe ustalenia organu pierwszej instancji dotyczące stanu faktycznego, organ odwoławczy podkreślił, że organy podatkowe korzystając z pomocy Ministerstwa Finansów nie mają żadnych podstaw, aby uzyskane informacje kwestionować czy też poddawać je w wątpliwość. Natomiast podatnik nie przedstawił żadnego dokumentu, jak również nie wniósł o przeprowadzenie dowodu, z którego wynikałoby, że jego kontrahenci rzeczywiście istnieli i że prowadził z nimi interesy, które mają wpływ na rozliczenia podatkowe. Ponadto nie przedstawił żadnego dowodu świadczącego o przyjęciu pieniędzy od kontrahenta zagranicznego. Powołując art. 19 oraz art. 20 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, organ odwoławczy wskazał, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, tj. podatku naliczonego w związku ze sprzedażą opodatkowaną. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają zaś czynności określone w art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to jest sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług na terytorium RP, eksport i import towarów i usług. Oznacza to, że czynności, których nie można uznać za sprzedaż towarów, bądź eksport nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, a tym samym podatnik nie może dokonać odliczenia podatku naliczonego. Organ odwoławczy zgodził się także, że prowadzone przez podatnika księgi podatkowe były nierzetelne w rozumieniu art. 193 § § 1-6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, ponieważ dowody stanowiące podstawę zapisów w tych księgach (zakwestionowane faktury eksportowe) nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Odnosząc się do zarzutów odwołania o konieczności wystąpienia do sądu powszechnego w trybie przepisu art. 199a Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy stwierdził, że przepis ten nie ma zastosowania, bowiem z jego treści wynika, że organ podatkowy występuje do sądu o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa w przypadku, gdy ze zgromadzonych dowodów wynikają wątpliwości co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, zaś w toku postępowania podatnik nie wskazał żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że sprzedaż eksportowa następowała w wykonaniu konkretnej czynności prawnej.