Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. II FSK 1044/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 982/07 w sprawie ze skargi J. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe spadkodawcy w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 225 (słownie: dwieście dwadzieścia pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia 28 kwietnia 2006 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w K. uchylił w części decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z 25 października 2005 r., określającą zobowiązanie H. J. spadkodawcy J. J. w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. oraz nadpłatę w tym podatku. Organ drugiej instancji uchylając decyzję w części: obniżył wysokość zobowiązania H. J. z 37.435,50 zł. do 37.319,00 zł. i podwyższył wysokość nadpłaty z kwoty 902,50 zł. do 1.019,00 zł.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że powodem takiego rozstrzygnięcia było przede wszystkim zmniejszenie odliczenia od dochodu wydatków na budowę budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem oraz wyłączenie z kosztów uzyskania przychodu z najmu lokalu części odpisów amortyzacyjnych od tego lokalu.

Podatnik wyliczył ulgę z tytułu budowy budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem, przyjmując, że ich udział we współwłasności budynku jest wyrażony przez stosunek liczby budowanych przez nich mieszkań na wynajem, które miały być później na ich rzecz wyodrębnione jako odrębna własność lokalu (1 mieszkanie), do ogólnej liczby mieszkań budowlanych w tym budynku z przeznaczeniem na wynajem (31 lokali). Dyrektor Izby Skarbowej uznał przedstawiony sposób obliczenia ulgi za nieprawidłowy, niezgodny bowiem z art. 26 ust. 1 pkt 8 ust. 3 i ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993 roku, Nr 90, poz. 416 z późn. zm. zwana dalej u.p.d.o.f.). Zdaniem organu odwoławczego, podstawowym kryterium branym pod uwagę przy obliczaniu przysługującej współwłaścicielowi przedmiotowej ulgi budowlanej jest wielkość jego udziału we współwłasności. Jego zdaniem współwłasność tę należy przy tym rozpatrywać wyłącznie z punktu widzenia prawa cywilnego, gdyż tylko na gruncie tej dziedziny prawa pojęcie to zostało zdefiniowane i uregulowane. Dyrektor Izby Skarbowej nawiązał do regulacji art. 46 - 47 Kodeksu cywilnego, podnosząc, że w jej świetle budynki niebędące odrębnym od gruntu przedmiotem własności, czyli stanowiące część składową nieruchomości gruntowej, do której prawo przysługuje niepodzielnie kilku osobom w częściach ułamkowych, są objęte również współwłasnością tych osób w takich samych częściach jak grunt. Z tego punktu widzenia w odniesieniu do tego rodzaju budynków nie jest zatem możliwe przypisanie tym budynkom innych proporcji udziału współwłaścicieli niż wynikające ze współwłasności gruntu. W konsekwencji Dyrektor Izby Skarbowej przyjął identycznie jak organ pierwszej instancji, że sporny udział wynosi 0,0106 części nieruchomości, czyli tyle, ile wskazano w umowie z dnia 29 września 1999 roku.