Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. II FSK 978/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak, Jerzy Rypina, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 19 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 830/07 w sprawie ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 28 września 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 marca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia 28 września 2007 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Prezydent Miasta S. decyzją z dnia z dnia 6 czerwca 2007 r. ustalił skarżącemu zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwocie 152 zł.

Organ ustalił, że w dniu 27 maja 2003 r. zawarta została umowy najmu lokalu z Gminą Miasto S., reprezentowaną przez Prezesa T. B. S. "P." Sp. z o.o. w S., a skarżącym - Posłem na Sejm RP. Z ustaleń organu wynika, że umowa obowiązywała do dnia 21 grudnia 2005 r., o czym świadczy protokół zdawczy lokalu. Zgodnie z umową lokal przeznaczony był na biuro poselskie.

W odwołaniu skarżący zarzucił powyższej decyzji błędne stosowanie prawa: art. 5 i art. 133 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z art. 28 k.p.a. i w zw. z art. 6 ust. 1 i art. 23 ust. 1 i ust. 11 ustawy z dnia 9 maja 1996r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. Nr 221, z 2003 r., poz. 2199 ze zm.) oraz art. 104-107 Konstytucji RP przez niewykazanie wobec skarżącego istnienia obowiązku podatkowego oraz brak wskazania przez Prezydenta Miasta S. w sentencji decyzji, że jest on organem podatkowym w świetle art. 13 § 1 pkt 1 w zw. z art. 210 Ordynacji podatkowej, co spowodowało - zdaniem strony - nieważność postępowania z mocy art. 247 § 1 pkt 2 i 3 Ordynacji podatkowej.