Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2009 r., sygn. II FSK 890/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 785/07 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 czerwca 2007 r., nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) postanawia odmówić Dyrektorowi Izby Skarbowej w K. przyznania zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę M.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 czerwca 2007 r. w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 18 grudnia 2003 r w sprawie ustalenia kwoty przychodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za rok 1997 oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w kwocie 62.082,80 zł.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym ustalonym w toku postępowania podatkowego i przyjętym przez sąd I instancji.

Pismem z dnia 31 sierpnia 2006 r., podatniczka wskazując na przepis art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej wystąpiła z wnioskiem o wznowienie postępowania z powodu ujawnienia nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji nieznanych organowi, który tę decyzję wydał. Wskazała, że nowe dowody potwierdzają posiadanie przez nią środków pieniężnych na zakup nieruchomości w J. za kwotę 151.500 zł, a są nimi dokumenty oraz zeznania świadków, o których przesłuchanie wniosła na okoliczność zgromadzenia przez nią zasobów majątkowych niezbędnych na zakup nieruchomości. Jako nowe dokumenty wskazano: 1) potwierdzenie przekazania środków w walutach obcych z dnia 9 grudnia 1966 r., 2) wniosek o stwierdzenie nabycia spadku z dnia 7 czerwca 1976 r., 3) umowę kupna-sprzedaży z dnia 14 marca 1967 r. oraz 4) wniosek o stwierdzenie zasiedzenia z dnia 25 maja 1977 r. sygn. I Ns 243/77. Dyrektor Izby Skarbowej w K., powołując się na podstawę prawną z art. 243 § 3 w związku z art. 244 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odmówił wznowienia postępowania, gdyż nie zachodziły przesłanki określone w art. 240 § 1 pkt 5 tej ustawy. Wskazał na ugruntowany pogląd orzecznictwa, że w sprawie zakończonej decyzją ostateczną, co do której sąd administracyjny oddalił skargę, wznowienie postępowania administracyjnego jest dopuszczalne, jeżeli po wyroku sądowym zostaną ujawnione lub wystąpią okoliczności uzasadniające wznowienie postępowania. Uwzględniając powyższe stanowisko organ stwierdził, iż bezspornie dokumenty, mające stanowić obecnie podstawę wznowienia postępowania podatkowego były znane sądowi, który wyrokiem z dnia 1 lutego 2005 r. o sygn. akt I SA/Gl 123/04 oddalił skargę M. G. (wyrok uprawomocnił się z dniem 1 sierpnia 2005 r.) i zostały poddane jego ocenie, co wynika z treści uzasadnienia wyroku. Zaprezentowane zostały w toku ówczesnego postępowania sądowego przy piśmie syna skarżącej z dnia 18 stycznia 2005 roku. Organ podatkowy nie jest uprawniony do wznowienia postępowania i rozpoznania sprawy na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, jeśli sprawę tę rozpoznawał Wojewódzki Sąd Administracyjny, któremu przy oddalaniu skargi znane były dokumenty powołane następnie we wniosku o wznowienie postępowania. Odwołał się ponadto do związania oceną prawną, wyrażoną przez ten Sąd (art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Odnośnie natomiast żądania przesłuchania świadków: L. L., J. K. i J. R., wskazał, że wniosek ten sprowadza się w istocie do żądania przeprowadzenia nowych dowodów, które nie istniały w dniu wydania decyzji.