Wyrok NSA z dnia 19 listopada 2009 r., sygn. I FSK 1371/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Protokolant Karolina Szulc, po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 1539/06 w sprawie ze skargi R. T. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 26 lipca 2007 r., [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od września do grudnia 2003 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od R. T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 21 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 1539/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi R. T. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 26 lipca 2006 r. Nr ..., ..., ... i ... w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień, październik, listopad i grudzień 2003 r.

W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzjami z 26 lipca 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej K. z 30 stycznia 2006 r. w sprawie określenia skarżącemu zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wymienione okresy rozliczeniowe.

Organy zakwestionowały bowiem podatek naliczony w fakturach wystawionych skarżącemu przez firmę M. M. S., które zdaniem organów nie odzwierciedlają rzeczywistej sprzedaży, co w świetle art. 19 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej u.p.t.u.) i § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) nie daje podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Organom nie udało się przeprowadzić dowodu z przesłuchania świadka M. S., więc do sprawy włączono materiały uzyskane z postępowania kontrolnego prowadzonego przeciwko niemu, z których wynikało, iż zakwestionowane faktury nie zostały ujęte w prowadzonych do celów podatku od towarów i usług ewidencjach oraz deklaracjach podatkowych VAT-7, a podatek z nich wynikający nie został rozliczony. Na podstawie zaś przedstawionych dokumentów nie stwierdzono, aby transakcje sprzedaży udokumentowane tymi fakturami miały miejsce. M. S. zeznał zresztą, iż z wystawionych przez niego faktur tylko jedna odzwierciedla autentyczną transakcję. Skarżący natomiast nie posiadał protokołów zdawczo-odbiorczych do wykonywanych robót budowlanych, jak również zestawienia, w którym do każdej wystawionej faktury sprzedaży miał określić ilość, rodzaj i wartość wbudowanych materiałów ze wskazaniem dowodów zakupu tych materiałów. Na ten stan rzeczy wskazywały również inne okoliczności i dowody, na których oparły swe rozstrzygnięcia organy podatkowe.