Wyrok NSA z dnia 16 października 2009 r., sygn. I FSK 2089/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 16 października 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 października 2008 r. sygn. akt I SA/Go 572/08 w sprawie ze skargi R. spółka z o. o. w W. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia 3 kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w R. na rzecz R. .spółka z o. o. w W. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 07.10.2008 r., sygn. I SA/Go 572/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej "popsa" uchylił zaskarżone przez R. sp. z o.o. w W. postanowienie Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia 15.04.2008 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia 08.01.2008 r.

W pierwszej kolejności Sąd przybliżył dotychczasowy przebieg postępowania przed organami podatkowymi. W tych ramach Sąd wskazał, że Naczelnik Urzędu Celnego w R. wszczął postępowanie w sprawie niedoboru podatku akcyzowego i podatku od towarów i usług od importowanych w 1998 r. samochodów osobowych marki R. i decyzją z dnia 27.11.2003 r. zmienił skarżącej spółce wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług z tytułu importu w 1998 r. samochodów marki R., określając je w innej wysokości. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, iż Urząd Celny w R. decyzją z dnia 29.03.2001 r. dokonał zmiany klasyfikacji taryfowej importowanych pojazdów, uznając je za pojazdy osobowo-towarowe, o których mowa w pozycji 8703 Taryfy celnej, a zaklasyfikowane wg tego kodu pojazdy objęte są podatkiem akcyzowym w wysokości 15 %. Organ podkreślił, że w świetle art. 15 ust. 4 ustawy z 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) - zwanej dalej "u.p.t.u." powiększenie wartości celnej towaru spowodowało zwiększenie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług a w konsekwencji jego niedobór. Dyrektor Izby Celnej w R. decyzją z dnia 28.05.2004 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej odsetek i w pozostałym zakresie utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Na skutek skargi spółki WSA w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 04.10.2007 r., sygn. I SA/Go 814/07 uchylił zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż ustalenie nowej wysokości zobowiązania nastąpiło na skutek dokonanej przez organy celne zmiany klasyfikacji taryfowej z kodu PCN 8704 na PCN 8703, co w konsekwencji powodowało podwyższenie wartości celnej importowanych samochodów, a Dyrektor Izby Celnej stwierdził, iż w niniejszej sprawie ponad wszelką wątpliwość zostało wykazane, że przedmiotem importu był samochód osobowy, wobec czego zasadnym było podwyższenie podatku od towarów i usług. Zdaniem Sądu dokonane w rozpoznawanej sprawie ustalenia organów obu instancji nie dawały podstawy do uznania, iż przedmiotem importu był samochód osobowy. Organy nie wykonały w tym zakresie wszechstronnej oceny materiału dowodowego, w szczególności nie odniosły się do świadectw homologacyjnych importowanych samochodów, zgodnie z którymi były one rejestrowane jako samochody ciężarowe. Jednoznacznie Sąd stwierdził także, iż organ prowadzący postępowanie podatkowe ma obowiązek dokonać samodzielnych ustaleń koniecznych do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania i podstawy opodatkowania, gdyż dopiero one pozwolą mu podjąć prawidłową decyzję, co do wymiaru podatku od towarów i usług. W postępowaniu tym organy powinny przeprowadzić samodzielne ustalenia i dokonać oceny zebranych dowodów. Tymczasem w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Celnej przy rozstrzygnięciu pominął kwestię świadectw homologacyjnych.