Wyrok NSA z dnia 13 października 2010 r., sygn. I FSK 1781/09

Zgodnie z art. 6 ust. 7 ustawy VAT z 1993 r. obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstał z chwilą powstania długu celnego, natomiast w myśl art. 210 § 1 i 2 ustawy z 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (Dz. U. nr 23 poz. 17 ze zm.) dług celny, co do sprowadzonych przez skarżącego samochodów odprawionych na podstawie sfałszowanych dokumentów SAD, powstał z mocy prawa z chwilą nielegalnego wprowadzenia towaru (samochodów) na polski obszar celny.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 13 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. akt VIII SA/Wa 9/09 w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 19 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1200 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 9/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 19 listopada 2008 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku od towarów i usług, oddalił skargę.

W uzasadnieniu podał, że Skarżący w dniu 22 października 2005 r. złożył do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w R. wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług powstałej w łącznej kwocie 28.302,1 zł w związku z nienależnymi zdaniem Skarżącego wpłatami dokonanymi przez niego na żądanie Urzędu Celnego w C. na podstawie trzech ostatecznych decyzji: dwóch z dnia 23 października 2000 r. i jednej z dnia 8 grudnia 2000 r. określających kwotę długu celnego. Decyzje określające kwotę długu celnego nie były decyzjami wymiarowymi w zakresie podatku od towaru i usług, zawierały jednak obliczenie tego podatku na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z 8 stycznia 2003 r. o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym (DZ. U. z 1993 r. nr 11 poz. 50). W związku z tymi decyzjami organ celny pobrał od Skarżącego podatek od towarów usług w wysokości określonej we wspomnianych decyzjach na podstawie obowiązku wynikającego z art. 11 ust. 5 ustawy VAT z 1993 r.