Wyrok NSA z dnia 22 kwietnia 2008 r., sygn. II FSK 305/07

1. W myśl art. 133 § 1 u.p.p.s.a., sąd wydaje wyrok na podstawie akt sprawy. Za naruszenie tego przepisu nie można zatem uznać, wbrew twierdzeniom autora skargi kasacyjnej, zaakceptowania przez Sąd w zaskarżonym wyroku, jako zgodnej z przepisami prawa, oceny materiału dowodowego oraz przyjęcia za prawidłowe ustaleń będących konsekwencją tej oceny.

2. Znaczenie zawartej w art. 122 Ordynacji podatkowej zasady prawdy obiektywnej realizowanej poprzez normy art. 187 § 1 tej ustawy, należy rozpatrywać z celem jej wprowadzenia, to jest ustaleniem przez organy podatkowe stanu faktycznego zgodnego ze stanem rzeczywistym. Jeżeli natomiast w konkretnym postępowaniu dokonanie ustaleń faktycznych wymaga współdziałania strony postępowania podatkowego, to brak takiego współdziałania wywołuje negatywne skutki prawne wynikające z uznania tych okoliczności faktycznych za nieuzasadnione.

3. Nie stanowi uchybienia normom zawartym w przepisach art. 122 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej odmowa uwzględnienia przez organ wniosków dowodowych składanych przez stronę postępowania, które w żaden sposób nie mogły przyczynić się do wyjaśnienia sprawy.

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 października 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie o sygnaturze akt I SA/Gl 255/06, oddalił skargę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "S" (od 6 listopada 2006 roku "P" Sp. z o.o.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 grudnia 2005 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. Zaskarżonym do sądu administracyjnego rozstrzygnięciem uchylono w części decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 27 czerwca 2005 roku, w której określono spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowych od osób prawnych za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 1999 r., oraz ustalono odsetki za zwłokę od nieuregulowanych w części zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych należnych za rok 1999 r. Organ drugiej instancji określił natomiast spółce "S" Sp. z o.o. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. w wysokości (...) zł, tj. niższej niż określono w decyzji organu pierwszej instancji o kwotę (...) zł oraz wysokość odsetek od nieuregulowanych w części zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za 1999 rok w kwocie (...) zł, tj. niższej niż określił to organ pierwszej instancji o kwotę (...) zł. Odnosząc się do zakwestionowanych przez organ pierwszej instancji wydatków związanych ze świadczeniami o charakterze usług, organ podatkowy podniósł, iż z treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 ze zm.) (updop), wynika generalna zasada kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Organ odwoławczy podniósł, iż w sierpniu 1999 r. skarżąca spółka zaliczyła do kosztów podatkowych na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 25 września 1998 r. za usługę "K" Sp. z o.o. kwotę (...) zł, należną za usługę, która obejmowała doradztwo podatkowe w sprawie wyceny "G" Sp. z o.o. Umowa sprzedaży udziałów "G" Sp. z o.o. została zawarta w dniu 28 września 1998 r. W listopadzie 1999 r., na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 10 listopada 1999 r. wystawionej przez "P" Sp. z o.o. z siedzibą w W., Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwotę (...) zł. Z załącznika faktury wynikało, iż przedmiotowa usługa dotyczyła zwiększenia kapitału w spółce rumuńskiej. Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów na podstawie faktury VAT nr (...) z dnia 20 grudnia 1999 r., wystawionej przez "D" Sp. z o.o. za tłumaczenie pisemne kwotę (...) zł.