Wyrok NSA z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. II FSK 975/07

1. Autor skargi kasacyjnej najwyraźniej pomylił podstawy kasacyjne, nadając nieodpowiednią kwalifikację postawionym zarzutom. Gdyby powiązano je z odpowiednimi przepisami o postępowaniu, wykazując jednocześnie, że wytknięte uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, NSA rozważyłby kwestię domniemanych wadliwości proceduralnych. W zaistniałej sytuacji, ze względu na okoliczność, iż uchybienia te utożsamiono z naruszeniem prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie powołanego uprzednio przepisu u.p.d.o.f., oceny takiej dokonać nie sposób.
2. Rozpoznając sprawę ponownie, WSA nie mógł pominąć ustaleń poczynionych w uzasadnieniu wyroku uwzględniającego skargę kasacyjną.

Decyzją z dnia 11 lutego 2005 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Białymstoku ustalił Andrzejowi Ż. (podatnikowi) wysokość zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu osiągnięcia przychodów nie mających pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2000 r. w kwocie 156.232,50 zł. Według organu I instancji z okazanych dowodów nie wynikało, aby kontrolowany w badanych latach mógł zgromadzić znaczące oszczędności. Ustalono, że przed 1999 r. podatnik mógł zgromadzić zasoby finansowe w kwocie 582.296,82 zł i kwotę tę przyjęto jako zweryfikowaną kwotę oszczędności podatnika na początek 1999 r., z których sfinansował wydatki poniesione w 1999 r. i 2000 r. Nie dano wiary oświadczeniu podatnika, że na dzień 01.01.1999 r. posiadał oszczędności w wysokości 1.000.000 zł. Oszczędności tych kontrolowany, według wyjaśnień, nie gromadził w instytucjach finansowych.