Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. II FSK 865/12

W związku z tym należy przyjąć, że w sytuacji, gdy przed wydaniem wyroku inny skład sądu administracyjnego w prawomocnym wyroku dokonał oceny prawnej stanu faktycznego, zbieżnego ze stanem faktycznym przyjętym w rozpoznawanej sprawie to zgodnie z art. 1, art. 141 § 4 i art. 170 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny obowiązany jest odnieść się do tej oceny, gdyż wynika to z obowiązku przedstawienia przez niego w uzasadnieniu stanu faktycznego spawy i jego oceny prawnej.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Protokolant Katarzyna Domańska, po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 627/11 w sprawie ze skargi P. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2011 r., III SA/Wa 627/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę P. F. (zwanego dalej skarżącym) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 grudnia 2010 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało,

że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia 14 września 2010 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w powyższym zakresie, podnosząc, iż skarżący prowadzący działalność gospodarczą w zakresie doradztwa inwestycyjnego zaniżył zobowiązanie podatkowe poprzez zaliczenie faktur, które nie odzwierciedlały dokonanych operacji gospodarczych. Właściciele firm, które wystawiły faktury - przesłuchiwani jako świadkowie - zeznali, iż nie wykonywali tego rodzaju usług, a jedynie wypisywali faktury. Jednocześnie rzekome wydatki poniesione na opłacenie tych faktury były zwracane skarżącemu bezpośrednio po dokonaniu przelewu, o czym świadczyły zeznania R. S. i B. S.oraz pracownicy banku.