Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2008 r., sygn. I OSK 44/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.), Sędziowie NSA Barbara Adamiak, Tomasz Zbrojewski, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2008r.r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 27 września 2006r. sygn. akt II SA/Rz 114/06 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę za zajęcie pasa drogowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 27 września 2006 r. uchylił zaskarżoną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej opłatę za zajęcie pasa drogowego oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

W uzasadnieniu wyroku przedstawiono następujący stan faktyczny sprawy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. decyzją z dnia [...] stwierdziło nieważność decyzji Dyrektora Zarządu Dróg Powiatowych w S. W. z dnia [...] zezwalającej na zajęcie pasa drogowego przy ul. [...] w celu umieszczenia przyłącza kablowego do zasilania budynku handlowego, w części ustalającej opłaty za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej. Organ drugiej instancji stwierdził, że kwestionowana decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Stosownie do treści art. 40 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 ustawy o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2004, Nr 204, poz. 2086 ze zm.) zajęcie pasa drogowego w celu umieszczenia w nim urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego wymaga uzyskania zezwolenia i uiszczenia opłaty. Termin do uiszczenia stosownej opłaty, zgodnie z art. 40 ust. 13 ustawy wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca ich wysokość stała się ostateczna. Sposób naliczenia opłaty określa art. 40 ust. 5 ustawy o drogach publicznych jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy urządzenia i rocznej stawki opłaty za zajęcie 1 m 2 pasa drogowego. Do momentu znowelizowania ustawy o drogach publicznych ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. (Dz. U. Nr 200, poz. 1953) opłatę za zajęcie pasa drogowego pobierał zarządca drogi obliczając ją zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz. U. Nr 6, poz. 33). Po nowelizacji, treść art. 40 ust. 5 ustawy o drogach publicznych stanowi, że w przypadku wydania zezwolenia na okres dłuższy niż rok ,,roczna stawka" jest podstawą do wyliczenia opłaty rocznej. Użycie przez ustawodawcę pojęcia ,,stawka roczna" wskazuje na wymóg zastosowania stawki aktualnej w danym roku. Ze zwrotu tego w żaden sposób, jak dalej argumentowało Samorządowe Kolegium Odwoławcze, nie można wywodzić, że jest to opłata która ma być uiszczana za każdy rok.