Wyrok NSA z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. II OSK 1317/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia WSA del. Paweł Miładowski /spr./ Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 16 maja 2007 r. sygn. akt II SA/Kr 389/05 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do posadzenia drzew oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 maja 2007 r., sygn. akt II SA/Kr 389/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do posadzenia drzew.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Decyzją z [...] kwietnia 2003 r. Burmistrz Miasta i Gminy Olkusz zezwolił K. K. na wycięcie 9 drzew - gatunek topola - rosnących na dz. nr [...] przy ul. [...] w Olkuszu, stanowiącej własność wnioskodawcy, określił termin wycięcia do końca grudnia 2003 r. oraz zobowiązał K. K. w pkt. 4 decyzji do posadzenia - w zamian za wycięcie drzew określonych w pkt. 1 decyzji - w terminie do końca kwietnia 2004 r. 18 sztuk drzew w pojemnikach (preferowane gatunki: sosna czarna, świerk o wys. od 0,8 m do 1.0 m, lipa, kasztanowiec, śliwa purpurowa, klon - o wys. od 1.8 m) w miejsce uzgodnione z Naczelnikiem Wydziału Ochrony Środowiska i terenów Rolnych.

K. K. w dniu 5 maja 2004 r. złożył wniosek o stwierdzenie nieważności w/w decyzji w punkcie 4. Zdaniem wnioskodawcy pkt 4 decyzji z dnia [...] kwietnia 2003 r. został wydany z rażącym naruszeniem prawa tj. art. 47 e ust. 2 ustawy z 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. 2001 r. Nr 99, poz. 1079 ze zm.), ponieważ z w/w przepisu wynika, że gdy organ widzi potrzebę uzależnienia zezwolenia na wycięcie drzew od zastąpienia ich innymi drzewami, winien najpierw wydać decyzję w przedmiocie takiego uzależnienia udzielenia zezwolenia na wycięcie drzew, a po jej uprawomocnieniu się - decyzję o zezwoleniu na wycięcie drzew. Zdaniem K. K. przepis ten nie daje organowi uprawnienia do zobowiązania osoby, wnioskującej o wycięcie drzew, do posadzenia innych drzew w zamian za wycięcie. W takim przypadku nie miałoby bowiem miejsca uzależnienie udzielenia zezwolenia, lecz nakazanie obowiązku posadzenia innych drzew już po udzieleniu zgody na wycięcie drzew objętych wnioskiem. Uznał, że rażąco narusza prawo także zobowiązanie go do posadzenia dwukrotnie większej ilości drzew niż drzewa objęte zezwoleniem na ich wycięcie. Wskazał, że przepis art. 47 e ust. 2 nie uprawnia do tego jak również do określenia miejsca, w którym nowe drzewa mają być posadzone.