Wyrok NSA z dnia 7 maja 2008 r., sygn. II GSK 86/08

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia del. WSA Maria Jagielska (spr.) Protokolant Magdalena Sagan po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w . z dnia 13 marca 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 2236/06 w sprawie ze skargi P. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 marca 2007 sygn. akt VI SA/Wa 2236/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę P. S. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym:

W dniu [...] maja 2006 r. na przejściu granicznym w K. na drodze krajowej nr 8 zatrzymano do kontroli pojazd marki F. prowadzony przez P. S. Stwierdzono, że pojazdem przewożone były 4 osoby oraz że przewóz był odpłatny, co zeznały przesłuchiwane w charakterze świadka pasażerki.

Decyzją D. Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego we W. z dnia [...] lipca 2006 roku, Nr [...], wydaną na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088, ze zm.), dalej utd. nałożono na P. S. karę pieniężną w kwocie 8.000 zł. za wykonywanie transportu drogowego bez licencji.

W złożonym odwołaniu skarżący P. S. zarzucił decyzji naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść decyzji, tj. art. 7, 77, 100 Kpa. oraz naruszenie art. 5 ust. 1 utd., polegające na błędnej, bo rozszerzającej wykładni pojęcia wykonywanie transportu drogowego oraz pojęcia podjęcia transportu drogowego. W uzasadnieniu podniesiono, iż zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o błędnie ustalony stan faktyczny sprawy. Zdaniem skarżącego nie był on i nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy prawo działalności gospodarczej oraz ustawy o transporcie drogowym, co uzasadnia dodatkowo zarzut naruszenia art. 3 ust. 2 pkt. 3 utd., gdyż do przewozów drogowych wykonywanych przez podmioty nie będące przedsiębiorcami stosuje się odpowiednio przepisy ustawy dotyczące niezarobkowego przewozu drogowego. Wykonywany przez skarżącego przewóz nie był odpłatny, miał charakter prywatny i nie był związany z prowadzeniem działalności gospodarczej z zakresu transportu drogowego, gdyż skarżący nigdy takiej działalności nie prowadził.