Wyrok NSA z dnia 14 padziernika 2008 r., sygn. I FSK 1083/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek (spr.), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 14 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Go 1222/06 w sprawie ze skargi L. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 4 lipca 2006 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wszystkie miesiące 2003 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od L. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Z. kwotę 1800 zł (słownie: jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Go 1222/06, mocą którego w oparciu o art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a. - oddalono skargę L. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 4 lipca 2006 r. Decyzją tą organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z dnia 30 marca 2006 r. w przedmiocie określenia zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za wszystkie miesiące 2003 r.

Sąd pierwszej instancji opisał stan faktyczny sprawy ustalony w toku kontroli podatkowej. Podał, że w dniu 31 grudnia 2001 r. Firma "Z. C." A. i W. D. w S. zawarła z Firmą "T." L. D. w S. umowę, na mocy której udostępniła Firmie "T." trzy bary (w Hotelu C. w S., w Zajeździe C. w T. i w Zajeździe C. w S.) do prowadzenia działalności gospodarczej w zamian za świadczenie niepieniężne w postaci usług kelnerskich w wydawaniu m. in. posiłków dla konsumentów w hotelu i zajazdach, w których mieszczą się bary, a także prowadzenia recepcji w hotelu. Umowę zawarto na czas określony od dnia 31 grudnia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r., przy czym ustalono, że rozliczenie wzajemnych należności nastąpi z ostatnim dniem okresu obowiązywania umowy i zostanie dokonane przez wzajemną kompensatę należności związanej z używaniem części lokali użytkowych przez Firmę "T." oraz nakładu pracy związanego ze świadczeniem usług w w/w lokalach dla Firmy "ZAJAZD C.". Aneksem z dnia 30 grudnia 2005 r. do powyższej umowy strony ustaliły, iż rozliczenie za dzierżawę obiektów nastąpi dnia 31 grudnia 2005 r., a Firma "ZAJAZD C." wystawi jedną fakturę VAT za cały okres dzierżawy od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. Firma "T." w ramach zapłaty za dzierżawę także dnia 31 grudnia 2005 r. wystawi jedną fakturę VAT za świadczone usługi kelnerskie za cały okres dzierżawy. W tym samym dniu strony umowy zawarły porozumienie, na mocy którego postanowiły, że kończąc umowę rozliczą robociznę kelnerek (brutto wynagrodzenia plus składki ZUS) proporcjonalnie do obrotów obu firm. Firma "T." spłaci częściowo należność za dzierżawę barów od Firmy "ZAJAZD C." robocizną kelnerek proporcjonalnie do obrotów obu firm, a Firma "ZAJAZD C." naliczy dla Firmy "T." czynsz dzierżawny za okres obowiązywania umowy, równoważny kwocie robocizny plus 5 % marży, a obie firmy na koniec okresu dzierżawy wystawią faktury VAT. Zgodnie z zawartym porozumieniem w dniu 31 grudnia 2005 r. nastąpiło rozliczenie umowy i obie jej strony wystawiły faktury VAT. Strony nie dokonywały między sobą wcześniejszych rozliczeń i nie wystawiały faktur VAT, a przez okres obowiązywania umowy obowiązek bieżącego utrzymania rzeczy, remontów i nakładów w okresie dzierżawy ponosił wydzierżawiający. Firma "T." korzystała także ze sprzętu znajdującego się w barach bez dodatkowych opłat - w ramach umowy. W toku kontroli stwierdzono także, iż L. D. jest synem A. i W. D.