Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2008 r., sygn. II FSK 1305/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krystyna Nowak, Sędziowie: NSA Jacek Brolik, NSA del. Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 maja 2007 r. sygn. akt I SA/Ol 126/07 w sprawie ze skargi D. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 28 grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. H. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 maja 2007 roku, sygn. akt I SA/Ol 126/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, oddalił skargę D. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 28 grudnia 2006 roku w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. W podstawach prawnych tego orzeczenia powołano art. 151 ustawy z dnia 20 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a.

Sporną decyzją organ odwoławczy - stosownie do art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2002 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej Ordynacja podatkowa - utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z dnia 31 maja 2006 r., określającą skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 rok oraz odsetki od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Decyzja ta zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym. Sprawa była rozpatrywana po raz drugi wobec uchylenia decyzji odwoławczej przez WSA do ponownego rozpatrzenia.

Skarżący zaliczył do kosztów uzyskania przychodu uzyskanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej o nazwie "M.", w 2000 r. koszty usług marketingowych i transportu osobowego udokumentowane 9 fakturami VAT wystawionymi przez Z. K. właściciela "S.", opiewającymi na kwotę 80 520 zł. Na podstawie umowy z dnia 1 lutego 2000 r. Z. K. miał rozprowadzić 100 pakietów programów szkoleniowych i ewentualnie umawiać na rozmowy negocjacyjne przedstawiciela "M." z odpowiednio kompetentnymi do takich rozmów przedstawicielami firm. Faktury te zostały zakwestionowane przez organy podatkowe jako obrazujące fikcyjne zdarzenia gospodarcze.