Wyrok NSA z dnia 13 marca 2008 r., sygn. II FSK 116/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia NSA: Jacek Brolik (spr.), Sędzia WSA del.: Sławomir Presnarowicz, Protokolant Katarzyna Pawłowska, po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 1837/06 w sprawie ze skargi P. P. Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 14 marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu nie wywiązania się z obowiązku obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz P. P. Sp. z o. o. z siedzibą w Ł. kwotę 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1837/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną przez P. Sp. z o.o. z siedziba w Ł. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 14 marca 2006, nr (...), w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej płatnika z tytułu nie wywiązania się z obowiązku obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

W uzasadnieniu opisanej powyżej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że w 2003 r. spółka wypłaciła kontrahentom zagranicznym (P. z siedzibą w Danii, P. z siedzibą w Wielkiej Brytanii) - nie posiadającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, należności licencyjne, należności z tytułu odsetek od otrzymanej pożyczki i należności z tytułu odsetek od nieterminowego regulowania zobowiązań, w wysokościach ustalonych przez organ podatkowy, niekwestionowanych przez spółkę. Organ odwoławczy zaznaczył, iż w świetle art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 54, poz. 654 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.p.) nieodzownym warunkiem zastosowania przepisów umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania jest uzyskanie przez płatnika od podatników certyfikatu rezydencji. W postępowaniu podatkowym nie uznano przedstawionych przez płatnika certyfikatów za spełniające wymogi - w przypadku P. z siedzibą w Danii stwierdzono, że brak było terminu ważności i organu wydającego dokument, zaś w przypadku P. z siedzibą w Wielkiej Brytanii brak było adresu siedziby. Dyrektor Izby Skarbowej z uwagi na nieczytelną pieczęć duńskiej administracji podatkowej oraz ze względu na brak wyjaśnień ze strony spółki odnośnie wydania certyfikatu na papierze firmowym (...) podzielił pogląd organu pierwszej instancji, iż dokument ten nie może być uznany za prawidłowy i brak było zatem podstaw do zastosowania stawki podatku określonej w konwencji zawartej pomiędzy Królestwem Danii, a Rzeczypospolitą Polską z dnia 16 grudnia 2001 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 12 marca 2003 r. Nr 43, poz. 3680). Według Dyrektora Izby Skarbowej, certyfikat rezydencji administracji podatkowej z Wielkiej Brytanii był prawidłowy, ponieważ umieszczono na nim czytelne pieczęcie, datę jego wydania oraz numer, pod którym spółka została zarejestrowana w 2003 r. dla celów podatkowych. W konsekwencji organ podatkowy II instancji skonstatował, że będzie mieć zastosowanie art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 16 grudnia 1976 r. (Dz.U. Nr 7, poz. 20).