Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2008 r., sygn. II FSK 118/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędziowie NSA: Krystyna Nowak, Anna Maria Świderska (sprawozdawca), Protokolant Agnieszka Lipiec, po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N. "S." z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 października 2006 r. sygn. akt I SA/Sz 860/04 w sprawie ze skargi N. "S." z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 23 września 2004 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 października 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę N. "S." w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 23 września 2004 roku w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2003 rok.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym:

Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 26 czerwca 2004 r. określił N. "S." z siedzibą w G. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2003 r. w kwocie 136.907,10 zł. W uzasadnieniu wskazano, iż postępowanie podatkowe wykazało, że podatnik będący użytkownikiem wieczystym gruntu oraz właścicielem budynków położonych w K. przy ul. R., w deklaracji na podatek od nieruchomości za 2003 r. objął preferencyjną stawką podatku przewidzianą dla budynków zajętych na świadczenie usług zdrowotnych, wszystkie posiadane przez siebie budynki wydzierżawione P. P. - U. - H. "D." Spółce z o. o. Po dokonaniu czynności sprawdzających i przeprowadzeniu postępowania podatkowego, organ I instancji określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2003 r., przyjmując, że preferencyjnej stawce opodatkowania, określonej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit.d ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.), podlega wyłącznie powierzchnia użytkowa pomieszczeń zajętych na udzielanie świadczeń zdrowotnych, tj. część medyczno-lecznicza budynków. Natomiast pozostałe pomieszczenia, a w szczególności części hotelowe, administracyjne, gastronomiczne, gospodarcze, zakwalifikował jako związane z działalnością gospodarczą inną niż świadczenie usług zdrowotnych i opodatkował stawką przewidzianą w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b tej ustawy.