Wyrok NSA z dnia 11 czerwca 2008 r., sygn. II FSK 1765/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Krystyna Nowak(sprawozdawca), Sędzia NSA Teresa Porczyńska, Protokolant Anna Dziewiż, po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 listopada 2004 r. sygn. akt I SA/Wr 3756/02 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia 17 września 2002 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Wyrokiem z 29 listopada 2004 r. sygn. akt I SA/Wr 3756/02, wydanym na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę J. B. na decyzję Izby Skarbowej we W. z 17 września 2002 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r.
Z uzasadnienia wyroku wynikało, że organ kontroli skarbowej stwierdził, iż podatnik - prowadząc działalność gospodarczą w niewielkim rozmiarze - wykazał w ewidencji zakupu VAT w czerwcu 1997 r. fakturę nr [...] z 30 czerwca 1997 r. wystawioną przez Spółkę z o.o. "M." w G. o wartości netto 1.980.000 zł i podatku VAT 435.600 zł, dotyczącą leasingu kapitałowego "Programu funkcjonowania i rozwoju działalności gospodarczej" wraz ze skapitalizowanymi odsetkami za 10 lat. Umowa leasingu nie precyzowała, na czym polegała użyteczność programu w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, jakiego typu był to program itd., określała jedynie, że program jest oryginalnym i niepowtarzalnym dziełem stanowiącym wynik procesu twórczego autora w osobie A. S., ma strukturę otwartą składającą się z wielu modułów mogących funkcjonować samodzielnie i być odrębnie użytkowanymi. J. B. tytułem zapłaty wystawił weksel płatniczy, a A. S., który miał zapewniać serwis, optymalizację, obsługę i wdrożenie programu, tytułem zapewnienia skuteczności leasingu wystawił weksel płatniczy in blanco. W toku kontroli podjęto czynności mające na celu sprawdzenie rzetelności zawartej transakcji leasingu. Okazało się, że Spółka z o.o. "M." w G. podała przy rejestracji fikcyjny adres, nadto ani w czerwcu, ani w innym miesiącu 1997 r. nie zadeklarowała i nie odprowadziła podatku należnego od tytułu sprzedaży programu firmie "B." z W. zgodnie z fakturą z 30 czerwca 1997 r. Przesłuchany jako świadek autor programu A. S. nie odpowiedział na żadne z pytań dotyczących kwestii z nim związanych, w szczególności odnośnie języka programowania, wielkości pamięci wymaganej do zainstalowania programu, warunków sprzętowych itd. Wymijające odpowiedzi świadka nie dały żadnego realnego obrazu programu, który miał stworzyć. Gdy 24 października 2001 r. inspektor kontroli skarbowej zwrócił się o dostarczenie programu w celu dokonania oględzin, podatnik przedłożył umowę o wypłatę odszkodowania, według której Spółka z o.o. "M." w G. (bez bliższego adresu) reprezentowana przez A. S. jako zobowiązana wobec J. B. z uwagi na niezrealizowanie w pełni zagwarantowanych w umowie leasingu efektów, które miał on przynieść i naruszenie warunków umowy wypłaciła mu odszkodowanie w wysokości 1.980.000 zł. Przedmiot transakcji został zwrócony Spółce z o.o. "M." i zniszczony. Przesłuchany w charakterze strony J. B. po sformułowaniu pytań mających na celu wyjaśnienie kwestii użyteczności programu dla jego działalności i sposobu zakończenia umowy odmówił (17 listopada 2001 r.) składania wyjaśnień, a 25 kwietnia 2002 r. stwierdził, że oprócz umowy leasingu i faktury nie ma innych dowodów na potwierdzenie, że transakcja miała w ogóle miejsce. W tej sytuacji uznano, że faktura z 30 czerwca 1997 r. nr [...] dotyczyła umowy pozornej w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. i z kosztów uzyskania przychodów Spółki z o.o. "B." J. B. w 1997 r. wyłączono kwotę 495.000 zł jako odpisy amortyzacyjne od programu po 82.500 zł, zaliczane przez niego miesięcznie od lipca 1997 r., odmówiono mu też prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej faktury.