Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2008 r., sygn. II FSK 1631/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Grzegorz Borkowski, Krystyna Nowak, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. W. K. "O." spółki z o.o. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 lipca 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 614/05 w sprawie ze skargi P. W. K. "O." spółki z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. W. K. "O." spółki z o.o. z siedzibą w O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 12 lipca 2006 r. I SA/Wr 614/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę P. W. K. "O." Sp. z o.o. w O. - zwanej dalej K., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 18 kwietnia 2005 r. odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. Z przyjętego przez Sąd stanu faktycznego wynikało, że K. w dniu 5 kwietnia 2004 r. złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w kwocie 30.244 zł i korektę zeznania CIT-8, wyjaśniając, że zwiększyła koszty uzyskania przychodów o odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej używanego na podstawie umowy leasingu zestawu krusząco-przesiewającego o kwotę 108.013,27 zł. Z kolei zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 w zw. z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a/ ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - zwanej dalej ord. pod. podatnikom przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli w zeznaniu wykazali zobowiązanie w kwocie wyższej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - zwanej dalej u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, przy czym aby określony koszt można było uznać za koszt uzyskania przychodów między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek powodujący, że ma on lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. W przypadku określonym w art. 16 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p. ustawodawca pozbawił podatników możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów określonych wydatków inwestycyjnych, lecz w art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. stwierdził, że wydatki na środki trwałe i wartości niematerialne i prawne mogą być kosztem uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 15 ust. 5 u.p.d.o.p. Na jego podstawie Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35 z późn. zm.) - zwane dalej rozporządzeniem w sprawie amortyzacji. Już w § 1 tego aktu wskazano, że jego przepisy stosuje się wówczas, gdy środki trwałe zgodnie z § 11 rozporządzenia zostały wprowadzone do ewidencji (wykazu) środków trwałych.