Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2008 r., sygn. I FSK 515/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Juliusz Antosik (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Jan Zając, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. P. Spółki z o.o. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 2940/06 w sprawie ze skarg K. P. Spółki z o.o. z/s w W. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 24 lipca 2006 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 stycznia 2007 r., III SA/Wa 2940/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi K. Spółki z o.o. w W. na cztery decyzje Dyrektora Izby Celnej w W. z 24 lipca 2006 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że organy celne zakwestionowały wykazaną przez Spółkę w zgłoszeniach celnych wartość celną dopuszczonych do obrotu towarów i wysokość kwoty wynikającej z długu celnego, a następnie ostatecznymi decyzjami określiły prawidłową wartość zaimportowanych towarów w wysokości niższej od wynikającej ze zgłoszeń celnych. Miało to wpływ na wysokość należnego podatku od towarów i usług, dlatego Naczelnik Urzędu Celnego I w W. decyzjami z 20 grudnia 2005 r. określił zobowiązanie w podatku od towarów i usług w prawidłowej wysokości.

W odwołaniach od tych decyzji strona zarzuciła wydanie kwestionowanych decyzji bez podstawy prawnej, gdyż powołane w sentencji decyzji przepisy prawa nie obowiązywały w dacie rozstrzygania. Nadto podniosła zarzuty dotyczące określenia wartości celnej, jak również zarzuty naruszenia przepisów postępowania.

Dyrektor Izby Celnej nie uwzględnił odwołań i zaskarżonymi decyzjami utrzymał w mocy wymienione decyzje organu I instancji. Organ odwoławczy powołał się na art. 6 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (DzU nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz na przepisy art. 2 § 2, art. 64 § 1 i art. 65 § 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (DzU z 2001 r. nr 75, poz. 802 ze zm.) oraz stwierdził, że obowiązek w podatku od towarów i usług w imporcie towarów ciąży na podatniku, który jest obowiązany do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, a jeżeli organ celny stwierdzi, że kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą podatek w zgłoszeniu celnym w prawidłowej wysokości (art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - DzU nr 54, poz. 535 ze zm.). Organ odwoławczy nie podzielił stanowiska Spółki co do nieprawidłowego określenia wysokości podstawy opodatkowania. Powołując się na art. 15 ust. 4 wymienionej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., podał, że w sytuacji, gdy prawomocnym orzeczeniem stwierdzono, że wartość celna towaru kwota cła zostały przez stronę w zgłoszeniach celnych wykazane nieprawidłowo, konieczne stało się określenie w prawidłowej wysokości podatku należnego z tytułu importu; należność ta powstała bowiem z mocy prawa w chwili powstania długu celnego. Organ odwoławczy zweryfikował podstawę prawną decyzji organu I instancji, wskazując, że zamiast powołanego art. 11 ust. 2 ustawy o VAT z 1993 r. należało wskazać art. 33 ust. 2 ustawy o VAT z 2004 r.