Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2008 r., sygn. II FSK 353/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Grzegorz Borkowski, Krystyna Nowak, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. W. K. "O." spółki z o.o. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 października 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 425/06 w sprawie ze skargi P. W. K. "O." spółki z o.o. z siedzibą w O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 25 stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. W. K. "O." spółki z o.o. z siedzibą w O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 12 października 2006 r. I SA/Wr 425/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę P. W. K. "O." Sp. z o.o. w O. - zwanej dalej K., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 25 stycznia 2006 r. odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. Z przyjętego przez Sąd stanu faktycznego wynikało, że K. w dniu 23 września 2005 r. złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w kwocie 61.876 zł i korektę zeznania CIT-8, wyjaśniając, że zwiększyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 206.253 zł, tj. o odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej używanego na podstawie umowy leasingu zestawu krusząco-przesiewającego i o naliczony podatek od towarów i usług wykazany w fakturach dotyczących opłat leasingowych za 2000 r. niepodlegający odliczeniu od należnego podatku od towarów i usług. Z kolei zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 w zw. z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a/ ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - zwanej dalej ord. pod. podatnikom przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli w zeznaniu wykazali zobowiązanie w kwocie wyższej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - zwanej dalej u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, przy czym aby określony koszt można było uznać za koszt uzyskania przychodów między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek powodujący, że ma on lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. W przypadku określonym w art. 16 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p. ustawodawca pozbawił podatników możliwości bezpośredniego zaliczenia do kosztów określonych wydatków inwestycyjnych, lecz w art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. (znowelizowanym z dniem 1 stycznia 2000 r. przez art. 1 pkt 4 lit d/ ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. Nr 95, poz. 1101; zwana: ustawą zmieniającą) stwierdził, że wydatki na środki trwałe i wartości niematerialne i prawne mogą być kosztem uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 u.p.d.o.p. Z treści art. 16 h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p w brzmieniu obowiązującym w 2000 r. wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowych wprowadzonych do ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z zastrzeżeniem art. 16k tejże ustawy. Ponadto według art. 16a ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p. amortyzowane mogą być także środki trwałe nie stanowiące własności podatnika, a wykorzystywane przez niego na potrzeby działalności na podstawie umowy najmu, dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami środki te zaliczane są do majątku podatnika (leasing finansowy). Tymi zaś odrębnymi przepisami było rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotów umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz. 129) - zwane dalej rozporządzeniem w sprawie zaliczania. Z niekwestionowanych ustaleń faktycznych sprawy wynika, że K. początkowo nabyty umową leasingu z dnia 4 lutego 1999 r. nr 11/02/99 zestaw krusząco-przesiewający uznała za nabyty na podstawie umowy leasingu operacyjnego, co powodowało, że do kosztów uzyskania przychodów zaliczała całość opłat leasingowych i ten skutek, że środek ten nie mógł być wpisany w 2000 r. do ewidencji środków trwałych K. Dokonana korekta zeznania podatkowego za 2000 r. pozwala wprawdzie zaliczyć ten zestaw do majątku leasingobiorcy i uznać, że jest jego środkiem trwałym, to jednak niezbędnym do dokonywania tych odpisów amortyzacyjnych było "ujawnienie" środka trwałego w ewidencji. Odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nieobjętych dotychczas ewidencją dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji (art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.). Oznaczało to, że podatnik nie mógł "wstecznie" wprowadzić do ewidencji środka trwałego (ujawnić) niezależnie od przyczyn, które to nieujawnienie spowodowały. Tych okoliczności nie może zmienić fakt, że w dniu 13 sierpnia 2002 r. Kopalnia wykupiła ten zestaw i wprowadziła go do ewidencji środków trwałych, a w 2005 r., sporządziła ewidencję środków trwałych za 2000 r. obejmując nią także ten zestaw i złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty zwiększając koszty uzyskania przychodu o kwotę 206.253 z tytułu odpisów amortyzacyjnych.