Wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 2008 r., sygn. II FSK 691/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA: Edyta Anyżewska, Sędzia del. WSA: Sławomir Presnarowicz, Protokolant Agnieszka Lipiec, po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 stycznia 2007 r. sygn. akt I SA/Rz 687/06 w sprawie ze skargi H. H. S.A. z siedzibą W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 11 sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia 1999 r. do 31 maja 2000 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie, 2) zasądza od H. H. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. kwotę 978 (dziewięćset siedemdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 23 stycznia 2007 r., I SA/Rz 687/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżoną przez H. S.A. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z 11 sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości.

2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym: Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R., decyzją nr [...], z 11 sierpnia 2006 r. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy L., nr [...], z 22 maja 2006 r., określającą H. S.A. w W. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia 1999 r. do 31 maja 2000 r. na kwotę 1.531.681 zł., w tym za rok 1999 -1.059.770 zł, a za rok 2000 - 471.911 zł. Spółka do 31 maja 2000 r. uiszczała podatek od nieruchomości, od znajdujących się w jej posiadaniu, położonych na terenie Gminy L. komór chłodniczych deklarując, iż stanowią one budowle związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Nowy nabywca Z. w L., w skład którego wchodzą wyżej wymienione komory, w złożonej deklaracji podatkowej wymienił te komory jako budynki. Zakwalifikowanie komor chłodniczych do budowli zamiast do budynków spowodowało zaniżenie zobowiązań podatkowych spółki. W trakcie przeprowadzonego postępowania podatkowego, na podstawie oględzin i zeznań świadków ustalono, że sporne komory chłodnicze w latach 1999 - 2000 były budynkami w świetle art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006. Nr 121, poz. 844, dalej: u.p.o.l.), tj. obiektami budowlanymi, umocowanymi w ziemi posiadającymi ściany oraz pokrycia dachowe. Tak więc podstawą ich opodatkowania, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. jest powierzchnia użytkowa. Organ ustalił ponadto, że w wyżej wymienionym okresie nie były prowadzone żadne prace budowlane, które miałyby wpływ na zmianę powierzchni użytkowej komór, stanowiącej podstawę opodatkowania. Nie podzielił także opinii spółki, że zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości za lata 1999 i 2000 przedawniło się z końcem 2005 r., stwierdzając, że zobowiązanie, które wygasło na skutek zapłaty nie przedawnia się, ponieważ nie może wygasnąć dwukrotnie. W trakcie postępowania podatkowego podatnik 26 czerwca 2003 r., dokonał zapłaty zaległości podatkowej, wynikającej z decyzji z 30 maja 2003r., określającej wysokość zobowiązania podatkowego za okres od 1 stycznia 1998 r. do 31 maja 2000 r., z naliczonymi przez siebie odsetkami, która to decyzja została następnie uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R., Nr [...], z 28 listopada 2003r. Organ pierwszej instancji, postanowieniem z 18 lutego 2004 r. umorzył postępowanie podatkowe w sprawie określenia spółce zobowiązania podatkowego od nieruchomości za lata 1997 - 1998 i w dniu 2 marca 2004 r. zwrócił wpłaconą przez podatnika zaległość za rok 1998, wraz z odsetkami. Jednocześnie organ, powołując się na art., 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej o. p.), w związku z tym, że wysokość zobowiązania podatkowego okazała się inna, niż wskazana przez podatnika w deklaracji podatkowej, wydał decyzję określającą to zobowiązanie w prawidłowej wysokości.