Wyrok NSA z dnia 6 maja 2008 r., sygn. II FSK 357/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędziowie NSA Stefan Babiarz, Anna Maria Świderska, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. F. i Z. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Gd 925/05 w sprawie ze skargi W. F. i Z. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 4 października 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. F. i Z. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 28 listopada 2006 r., I SA/Gd 925/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę W. F. i Z. F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 4 października 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r.

2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji stanie faktycznym: w 2000 r. Z. F. obok działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie prowadził także działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod nazwą J. oraz w formie spółki cywilnej pod nazwą M. W zakresie działalności prowadzonej indywidualnie, Z. F. zaliczył do kosztów uzyskania przychodów 2000 roku odpisy amortyzacyjne w łącznej kwocie 32.965,76 zł. W ocenie organu pierwszej instancji ww. kwota została jednak zawyżona o 27.617,61 zł na skutek błędnego ustalenia wartości początkowej wpisanych do ewidencji środków trwałych budynków magazynu (dwie wiaty), budynku portierni, ogrodzenia i placu utwardzonego. Pomimo, że ww. środki trwałe były wytworzone we własnym zakresie przez podatnika, nie zachował on jakichkolwiek dowodów w zakresie poniesionych kosztów ich wytworzenia i przyjął wartość początkową w oparciu o ocenę rzeczoznawcy. Wobec powyższego stwierdzono, że określenie wartości początkowej nie było prawidłowe, co w konsekwencji spowodowało zawyżenie wielkości odpisów amortyzacyjnych od poszczególnych środków trwałych, a tym samym zawyżenie kosztów uzyskania przychodów. Z kategorii kosztów uzyskania przychodów wyłączona została ponadto kwota 37.000 zł stanowiąca wartość czterech faktur wystawionych przez E. K. za usługi transportowe i marketingowe, które nie zostały faktycznie wykonane. Czynności kontrolne przeprowadzone u wystawcy ww. faktur wykazały, że E. K. nie posiadał środka transportu, którym mógłby świadczyć usługi transportowe oraz nie korzystał z usług innych firm transportowych. Kontrolowany podatnik jako kontrahentów, którym dostarczał towary sprzedawane przez Z. F., wskazał bowiem Urząd Gminy S., szkoły na terenie Gminy S. oraz holenderską spółkę D. z siedzibą w K. Po sprawdzeniu dokumentów księgowych za 2000 r., stwierdzono natomiast, że Z. F. nie dokonywał sprzedaży na rzecz ww. spółki, a kontrola w Urzędzie Gminy S. wykazała, że w transakcjach zawieranych przez Urząd z Z. F. brak było jakichkolwiek pośredników. Organ podatkowy podkreślił ponadto rozbieżność oświadczeń podatnika i wystawcy faktury- przesłuchiwany Z. F. zeznał bowiem, że nie wie do kogo należały pojazdy i kto był kierowcą, ale nie był nim z pewnością E. K., natomiast E. K. oświadczył, że osobiście transportował towary dla Z. F. Podatnik nie potrafił przekonująco wskazać firm, z którymi nawiązał współpracę za pośrednictwem E. K. Wobec powyższego organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że księga rachunkowa za 2000 r. w zakresie kosztów uzyskania przychodów była prowadzona nierzetelnie, i jednocześnie odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, wskazując, że dane wynikające z ww. księgi uzupełnione dowodami zebranymi w toku postępowania, pozwalają na określenie podstawy opodatkowania.