Wyrok NSA z dnia 14 października 2008 r., sygn. I FSK 1238/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek (spr.), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 14 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. P. M. S. "C." Spółki z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Kr 1658/04 w sprawie ze skargi P. P. M. S. "C." Spółki z o.o. w S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 października 2004 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawach podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej P. P. M. S. "C." Sp. z o.o. w S. jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 stycznia 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 1658/04. Wyrokiem tym Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", oddalił skargę Spółki na dwie decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 15 października 2004 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 27 czerwca 2003 r. utrzymujących w mocy decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 23 grudnia 2002 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień oraz październik 1999 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił stan sprawy. Podał, że w dniu 11 maja 2004 r. Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności wskazanych wyżej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w K., zarzucając im rażące naruszenie art. 35 oraz art. 36 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "ustawą o VAT", oraz § 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 157, poz. 1035, ze zm.), zwanego dalej w skrócie "rozporządzeniem Ministra Finansów". Podniosła również, że działanie organu było niezgodne z art. 217 Konstytucji, co znalazło potwierdzenie w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002 r. sygn. akt P 7/00.